Οι ιερείς και οι ένστολοι ξέρουν από διαθεσιμότητα;

Ο εξορθολογισμός του δημοσίου τομέα είναι κάτι που δεν γίνεται να αναβληθεί. Πρέπει να βρούμε τρόπο το δημόσιο να λειτουργεί με την αποδοτικότητα μιας ιδιωτικής επιχείρησης. Έτσι δεν θα μας το κλείσουν εντελώς ως πολυέξοδο και θα εξασφαλίσουμε ότι ορισμένες λειτουργίες θα μείνουν στα χέρια του κράτους.

Οι κινήσεις οι οποίες γίνονται τα 2 τελευταία χρόνια μάλλον θα οδηγήσουν μέσω διαθεσιμότητας στις πολυπόθητες για την τρόικα απολύσεις που θα έλεγα ότι είναι αρεστές στην κοινή γνώμη. Αυτή, περισσότερο από σύμπλεγμα και λιγότερο από δημοσιονομικό ορθολογισμό, επιθυμεί διακαώς να δει τους δημόσιους υπαλλήλους να «τιμωρούνται» για τον ράθυμο εργασιακό βίο που ακολούθησε την πρόσληψη και την μονιμότητά τους.

Ακόμη και στις περιπτώσεις που κάποια πράγματα πρέπει να γίνουν έχει σημασία το πώς θα αποφασίσεις να τα κάνεις. Δημόσιο σημαίνει ένα εκατομμύριο άνθρωποι και άπειρες ειδικότητες. Η ιστορία της διαθεσιμότητα και των επερχόμενων απολύσεων δεν θα έπρεπε να βαρύνει όλους τους εργασιακούς κλάδους του δημόσιου τομέα αντίστοιχα; Αν αυτό συμβαίνει, γιατί δεν έχω ακούσει καμία ανακοίνωση για διαθεσιμότητα ενστόλων, μελών του δικαστικού σώματος ή ιερέων;

Να υποθέσω ότι δεν «περισσεύει» κανείς από αυτούς, όπως περισσεύει από την παιδεία ή την υγεία; Μα, και στην παιδεία και στην υγεία πρώτα αποφάσισαν πως θέλουν να μειώσουν τον αριθμό και προχώρησαν σε αξιολογήσεις και μετά έψαξαν να βρουν τους πλεονάζοντες που… υποπτεύονταν ότι υπήρχαν. Γιατί, επί παραδείγματι, δεν απαιτούν και από άλλους κλάδους να βρουν ποιοι 2.500 περισσεύουν;

Όχι δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι καλύτερο ή ηθικότερο από το να υποφέρω μόνος μου είναι να υποφέρουμε πολλοί μαζί. Είναι όμως καθήκον της εξουσίας να κατανέμει τα βάρη ισότιμα ή τουλάχιστον- για τους πιο κυνικούς- να δίνει την εντύπωση ότι το κάνει.

Στους κυνικούς απευθύνθηκε και ο γενικός γραμματέας της Κυβέρνησης Παναγιώτης Μπαλτάκος δηλώνοντας το πρωί της Παρασκευής ότι «γεννήθηκα και θα πεθάνω αντικομμουνιστής». Ιδεολογικά ουδέν μεμπτόν. Άλλοι είναι αντιρατσιστές, άλλοι αντικομμουνιστές. Απλώς θεωρώ ότι το να αυτοπροσδιορίζεται κανείς από κάποιο "αντί-" όταν έχει περάσει τα 24-25 χρόνια της ηλικίας του είναι ένδειξη μικρόνοιας ή εν πάση περιπτώσει πολιτικής σκοπιμότητας.

Στη μπίζνα της πολιτικής, αυτό το τελευταίο είναι ίσως «οιωνός άριστος». Πολλώ μάλλον που οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής η οποία φαίνεται να ωθείται εκτός της κύριας πολιτικής σκηνής είναι ξανά διεκδικήσιμες από όποιον δηλώσει πιο δεξιός.