Ρατσιστές στα μικρόφωνα, η λογική στα κάγκελα
Οι ρατσιστικές συμπεριφορές, ακόμη και αν δεν είναι αυτοσκοπός, εξακολουθεί να είναι ένα εξαίρετο μέσο για να κλείνεις το μάτι στον μέσο ηλίθιο.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Τις περισσότερες φορές που κάποιος εκτίθεται από μόνος του, ή εν πάση περιπτώσει με τρόπο εξαιρετικά προφανή, αποφεύγω να σχολιάσω για να μην είμαι αυτό που λένε οι αγγλοσάξωνες “master of the obvious”. Αυτό είχα αποφασίσει να κάνω και στην περίπτωση των δηλώσεων Βερύκιου με τις οποίες χθες στράφηκε απρόκλητα κατά του συγγραφέα και δηλωμένου gay, Αύγουστου Κορτώ.
«Μα δεν είναι απαράδεκτο;» με ρωτούσε απηυδισμένη η συνάδελφος με την οποία το συζητούσα. Αρκέστηκα να στραβομουτσουνιάσω. Όχι γιατί δεν το έβρισκα αρκετά απαράδεκτο, αλλά γιατί… απαξιώ. Νομίζω ότι και για να θυμώσω με κάτι απαιτώ αυτό το κάτι να έχει μια κάποια αξία. Και θεωρώ ότι οι από μικροφώνου ακριτομυθίες ενός ασταθούς που αγοράζει ανδρισμό θίγοντας άλλους, δεν διαθέτουν αυτό το χαρακτηριστικό.
Όποιος λοιπόν επιθυμεί να πληροφορηθεί τα όσα είπε ο Δήμος Βερύκιος κατά του Κορτώ ας επισκεφθούν αυτό το link για να διαφωτιστούν.
Σημαντικό αντίθετα θεωρώ αυτό που επεσήμανε ο ίδιος ο Κορτώ στον λογαριασμό του στο Facebook, ανακοινώνοντας την πρόθεσή του να κινηθεί δικαστικά: στο όνομα και τη μνήμη των γενναίων ανδρών και γυναικών που αγωνίστηκαν για την ελευθερία που μπορώ και απολαμβάνω σήμερα, και για την αποφυγή περαιτέρω στοχοποίησης και θυματοποίησης αθώων συνανθρώπων μου, προσφεύγω στην Δικαιοσύνη, η οποία είναι αρμόδια να αξιολογήσει τον κύριο Βερύκιο και τον ραδιοφωνικό σταθμό που του επέτρεψε να ασχημονεί επί δεκαπέντε ολόκληρα λεπτά με στόχο του έναν άνθρωπο που ουδέποτε του προκάλεσε το παραμικρό κακό.
Εν ολίγοις, και έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, το θέμα δεν είναι αν θίγεσαι από τις επιθέσεις αυτές ή αν έχεις την εγκαρτέρηση να μην δώσεις σημασία, αλλά το «γαμώτο», η αδικία προς όλους αυτούς που δεν έχουν το σθένος ή την ικανότητα να αντιδράσουν σε έναν απρόκλητο και εκ τους ασφαλούς τραμπουκισμό.
Σήμερα περνούσα πίσω από τη ΓΑΔΑ και στα γηπεδάκια του μπάσκετ που έχει εκεί είδα μια ομάδα παιδιών γυμνασίου να κάνει πρόβα ένα χορευτικό δημοτικών χορών- εικάζω για την γιορτή της 25ης Μαρτίου. Ένα από τα παιδιά ήταν μαύρο. Ομολογώ ότι το καμάρωσα που του άρεσαν οι ελληνικοί χοροί, όχι βέβαια επειδή είναι ελληνικοί, αλλά επειδή, όντας έλληνας, έχει με το παραπάνω ενταχθεί στην εθνική συνείδηση της χώρας του. Χάρηκα που σκέφτηκα ότι προχωράμε προς το να είναι συνηθισμένες οι εικόνες ενός μαύρου που χορεύει άψογο καλαματιανό, με τον ίδιο τρόπο που δεχθήκαμε ως απολύτως φυσικό να υπάρχουν λευκοί MC’s από τα Σεπόλια και το Περιστέρι.
Δυστυχώς τέτοιες εικόνες δεν έχουν την πολυτέλεια απλώς… να υπάρχουν, αλλά καλούνται να παίξουν ρόλο διεμβολιστή του Made in Greece ρατσισμού. Η εικόνα του μαύρου μαθητή που χορεύει δημοτικούς χορούς, έχει μία ακόμη διαδρομή να κάνει: Πρέπει να φτάσει στο σημείο να μην την προσέχουμε καν.
Όταν θα γίνει αυτό, οι Βερύκιοι θα ξέρουν ότι όπως και ο «ανδρισμός», έτσι και η ακροαματικότητα δεν αξίζουν κάθε θυσία.
«Μα δεν είναι απαράδεκτο;» με ρωτούσε απηυδισμένη η συνάδελφος με την οποία το συζητούσα. Αρκέστηκα να στραβομουτσουνιάσω. Όχι γιατί δεν το έβρισκα αρκετά απαράδεκτο, αλλά γιατί… απαξιώ. Νομίζω ότι και για να θυμώσω με κάτι απαιτώ αυτό το κάτι να έχει μια κάποια αξία. Και θεωρώ ότι οι από μικροφώνου ακριτομυθίες ενός ασταθούς που αγοράζει ανδρισμό θίγοντας άλλους, δεν διαθέτουν αυτό το χαρακτηριστικό.
Όποιος λοιπόν επιθυμεί να πληροφορηθεί τα όσα είπε ο Δήμος Βερύκιος κατά του Κορτώ ας επισκεφθούν αυτό το link για να διαφωτιστούν.
Σημαντικό αντίθετα θεωρώ αυτό που επεσήμανε ο ίδιος ο Κορτώ στον λογαριασμό του στο Facebook, ανακοινώνοντας την πρόθεσή του να κινηθεί δικαστικά: στο όνομα και τη μνήμη των γενναίων ανδρών και γυναικών που αγωνίστηκαν για την ελευθερία που μπορώ και απολαμβάνω σήμερα, και για την αποφυγή περαιτέρω στοχοποίησης και θυματοποίησης αθώων συνανθρώπων μου, προσφεύγω στην Δικαιοσύνη, η οποία είναι αρμόδια να αξιολογήσει τον κύριο Βερύκιο και τον ραδιοφωνικό σταθμό που του επέτρεψε να ασχημονεί επί δεκαπέντε ολόκληρα λεπτά με στόχο του έναν άνθρωπο που ουδέποτε του προκάλεσε το παραμικρό κακό.
Εν ολίγοις, και έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, το θέμα δεν είναι αν θίγεσαι από τις επιθέσεις αυτές ή αν έχεις την εγκαρτέρηση να μην δώσεις σημασία, αλλά το «γαμώτο», η αδικία προς όλους αυτούς που δεν έχουν το σθένος ή την ικανότητα να αντιδράσουν σε έναν απρόκλητο και εκ τους ασφαλούς τραμπουκισμό.
Σήμερα περνούσα πίσω από τη ΓΑΔΑ και στα γηπεδάκια του μπάσκετ που έχει εκεί είδα μια ομάδα παιδιών γυμνασίου να κάνει πρόβα ένα χορευτικό δημοτικών χορών- εικάζω για την γιορτή της 25ης Μαρτίου. Ένα από τα παιδιά ήταν μαύρο. Ομολογώ ότι το καμάρωσα που του άρεσαν οι ελληνικοί χοροί, όχι βέβαια επειδή είναι ελληνικοί, αλλά επειδή, όντας έλληνας, έχει με το παραπάνω ενταχθεί στην εθνική συνείδηση της χώρας του. Χάρηκα που σκέφτηκα ότι προχωράμε προς το να είναι συνηθισμένες οι εικόνες ενός μαύρου που χορεύει άψογο καλαματιανό, με τον ίδιο τρόπο που δεχθήκαμε ως απολύτως φυσικό να υπάρχουν λευκοί MC’s από τα Σεπόλια και το Περιστέρι.
Δυστυχώς τέτοιες εικόνες δεν έχουν την πολυτέλεια απλώς… να υπάρχουν, αλλά καλούνται να παίξουν ρόλο διεμβολιστή του Made in Greece ρατσισμού. Η εικόνα του μαύρου μαθητή που χορεύει δημοτικούς χορούς, έχει μία ακόμη διαδρομή να κάνει: Πρέπει να φτάσει στο σημείο να μην την προσέχουμε καν.
Όταν θα γίνει αυτό, οι Βερύκιοι θα ξέρουν ότι όπως και ο «ανδρισμός», έτσι και η ακροαματικότητα δεν αξίζουν κάθε θυσία.
