Ο Πάνος Παναγιωτόπουλος μου θύμισε τον... Λεβέντη

«Γιατί ο Βασίλης Λεβέντης δεν τολμά με χιούμορ να αντιμετωπίσει αυτούς που προσπαθούν να τον διακωμωδήσουν;» ρωτούσε με προσποιητό ενδιαφέρον εν έτει 1994 ο Πάνος Παναγιωτόπουλος τον Βασίλη Λεβέντη.

Τις εποχές εκείνες ο trash TV σταρ της Ένωσης Κεντρώων χτύπαγε τρελά νούμερα τηλεθέασης και ο ένας εκ των δύο επιφανέστερων τηλεαστέρων της ενημέρωσης (ο άλλος ήταν ο Νίκος Χατζηνικολάου με το Ενώπιος Ενωπίω) δεν έχασε την ευκαιρία να τρυγήσει την δημοφιλία του Λεβέντη. Πώς όμως θα το έκανε χωρίς να εκτεθεί στον «κύκλο» του; Απλούστατα θα επέλεγε να αναπαράξει την πλάκα που έκανε το πανελλήνιο στον Λεβέντη φέρνοντας του πίτσες στον τηλεοπτικό αέρα και κάνοντάς του εκτενή σχόλια για τον φραπέ που προτιμούσε να πίνει on camera ο Πρόεδρος. Εν ολίγοις, συνεχίζοντας την πλάκα στον «τρελό του χωριού» και μάλιστα από εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο.

Οι παλαιότεροι θα θυμούνται πόσο άδοξα είχε τελειώσει για τον σημερινό υπουργό Πολιτισμού εκείνο το τηλεοπτικό μνημείο κακής αισθητικής από το οποιο ο Λεβέντης «βγήκε» κατά πολύ σοβαρότερος του οικοδεσπότη του: Είχε προσκληθεί για απολογία στο πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ και απολύθηκε από τον ΑΝΤ1.



Η πρόσφατη κακή αντίδραση του υπουργού στον προπηλακισμό του από ομάδα αριστεριστών κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο Μέγαρο Μουσικής δεν… συμψηφίζει τη σημασία των πράξεων, ακόμη και αν η παρόρμηση είναι έντονη, κατά την ευφάνταστη ερώτηση που είδα στο facebook ενός φίλου: «Τι έγινε Πανούλη, δεν έχουμε χιούμορ τώρα;».

Η διακοπή στην ομιλία Παναγιωτόπουλου σίγουρα δεν είναι πλάκα. Αν κάποιος είναι αριστερός θα θεωρήσει την συντεταγμένη διακοπή της ομιλίας Παναγιωτόπουλου «πολιτική πράξη ακτιβισμού», ενώ αν είναι δεξιός θα την δει ως ανεπίτρεπτη προσβολή στο δικαίωμα του εκφράζεσθαι, ακόμη και αν τελέστηκε με γέλια και χειροκροτήματα.



Τα δύο περιστατικά έχει ενδιαφέρον να παραβληθούν για το πώς ο ίδιος άνθρωπος στη μία σκηνοθετεί με χαρά τον δημόσιο εξευτελισμό ενός άλλου, ενώ στην άλλη περίπτωση εμφανίζεται ανίκανος να αντέξει τον δικό του δημόσιο εξευτελισμό και, μάλλον προβλέψιμα, αποχωρεί.

Αν ο κ. Παναγιωτόπουλος δεν είχε τότε μετανιώσει για το πώς φέρθηκε σε εκείνον που ήταν σε μειονεκτική θέση, ίσως να το έκανε τώρα.

Ίσως πάλι και όχι. Όποιος ποντάρει με σιγουριά στην ευθιξία των εν Ελλάδι πολιτικών, πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος που ψηφίζει ακόμη και να ζητήσει συγγνώμη από εμάς τους υπόλοιπους.

Υ.Γ.: Βλέποντας ξανά το video με τον Λεβέντη, μου φαίνεται μια πολύ ωραία φάρσα της ελληνικής πραγματικότητας ότι ο αυτός άνθρωπος είναι σήμερα υπουργός Πολιτισμού!