Άρση ασυλίας ΧΑ όπως λέμε «πολιτική δίωξη»;
Οι βουλευτές της ΧΑ θα δουν την ασυλία τους να αίρεται για πολιτικούς κυρίως λόγους. Ή μάλλον για το πώς έχουν στο μυαλό του την έννοια πολιτική.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Με αφορμή τη σχεδιαζόμενη άρση ασυλίας των υπόλοιπων βουλευτών της Χρυσής Αυγής- αυτών δηλαδή που δεν είναι ήδη στη φυλακή άκουγα το πρωί στο ραδιόφωνο τον αντιπρόεδρο της Βουλής, Χρήστο Μαρκογιαννάκη να εξηγεί το ισχύον επί των εξελίξεων νομικό πλαίσιο.
Αυτό που έχει από το νόμο να κάνει η Βουλή, έλεγε ο αντιπρόεδρος, είναι να εξασφαλίσει ότι η δίωξη για την οποία ζητείται η άρση της ασυλίας δεν είναι πολιτική. Εάν είναι πολιτική, το σώμα οφείλει να αποφανθεί κατά του αιτήματος άρσης, καθώς είναι αντισυνταγματικό να διώκεται ο πολίτης για πολιτικά φρονήματα, αλλά και αντιπρόσωπός του, ο βουλευτής.
Εδώ υπάρχει θέμα για τη «δημοκρατία μας» που λένε και οι πολιτικάντηδες. Θέμα γιατί ανεξάρτητα από το πόσο θέλει ο καθένας μας να μειωθούν τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής (η Κυβέρνηση λίγο παραπάνω, καθώς το κόμμα Μιχαλολιάκου αφαιρεί ψηφαλάκια κυρίως από τη Νέα Δημοκρατία), δύσκολα μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι οι δικαστικές παραπομπές δεν γίνονται για να περιοριστεί η «πολιτική» δράση των ακροδεξιών και να μην πάρουν τα 10% και 15% που τους δίνουν οι δημοσκοπήσεις.
Για λόγους υψίστου συμφέροντος όμως η συγκεκριμένη διάταξη γίνεται γαργάρα και δίνεται βαρύτητα στην εγκληματική δράση στελεχών της Χρυσής Αυγής, της οποίας η ευθύνη διαστέλλεται τόσο ώστε να περιλάβει και την ηγεσία της. Δεν παύει ωστόσο η πρακτική να «μπάζει» και το επισημαίνω μια που δεν είμαι από εκείνους που θεωρούν ότι εν ονόματι του υψηλού στόχου εξουδετέρωσης των φασιστών της Χρυσής Αυγής έχουμε το δικαίωμα να τσαλαπατάμε διαδικασίες που είναι εγγύηση για την ελευθερία όλων.
Και με εκείνα τα εισαγωγικά στο «πολιτική» που ασκεί η Χρυσή Αυγή τι γίνεται; Το δίλημμα δεν είναι νέο (πάμε με το σταυρό στο χέρι, κατά τις επιταγές του δικού μας πολιτισμού, ή γινόμαστε κάφροι, πέφτουμε στο επίπεδό τους και χρησιμοποιούμε ακόμη και βία;) αλλά κατά τη γνώμη μου είναι ψευτοδίλημμα: Κρατάμε τις δικές μας αξίες, αφού αυτό είναι το δυνατότερο όπλο μας ενάντια στον φασισμό.
Μιλώντας για «αξίες» μου ήρθαν στο μυαλό οι ΜΚΟ που μπλέχτηκαν στο γαϊτανάκι των επιδοτήσεων για δημιουργία θέσεων απασχόλησης. Το ποιες επιδοτήθηκαν δικαίως και ποιες αδίκως είναι κάτι που θα αποδειχθεί.
Ωστόσο από τη λίστα αυτών που έλαβαν ρευστό, ξεχώρισα ορισμένες ΜΚΟ, που μου προκάλεσε απορία όχι μόνο το αντικείμενο της ευαισθητοποίησή τους αλλά και η… ανάγκη τους για περισσότερο προσωπικό, αφού οι κοινωφελείς τους δραστηριότητές προφανώς επεκτείνονται διαρκώς:
Άγιος Μάξιμος ο Γραικός
Αστρονομική Εταιρία Κέρκυρας
Δημιουργικός Σύλλογος ελληνίδων αθίγγανων
Σωματείο εθελοντών αιμοδοτών Ροδόπης
Ένωση ποντίων Κιλκίς
Εταιρία συναυλιών ΦΟΡΜΙΞ
Κέντρο μελέτης λίμνης Βοιβηίδας
Γεννίτσαροι και Μπούλες Νάουσας
Μορφωτικός εκπολιτιστικός Σύλλογος Κάτω Γαρούνα
Πολιτιστικός σύλλογος Άνω Γαρούνα (άλλος αυτός!)
Φίλοι του Απολιθωμένου δάσους
Γυπαετός ο Πωγωνοφόρος
Έλληνες Μοντελιστές
Πολιτιστικός σύλλογος Ελατοχωριτών Θεσσαλονίκης η Σκουτέρνα
Μεταποίηση Ντομάτας Ακτής Ελεφαντοστού
Αυτό που έχει από το νόμο να κάνει η Βουλή, έλεγε ο αντιπρόεδρος, είναι να εξασφαλίσει ότι η δίωξη για την οποία ζητείται η άρση της ασυλίας δεν είναι πολιτική. Εάν είναι πολιτική, το σώμα οφείλει να αποφανθεί κατά του αιτήματος άρσης, καθώς είναι αντισυνταγματικό να διώκεται ο πολίτης για πολιτικά φρονήματα, αλλά και αντιπρόσωπός του, ο βουλευτής.
Εδώ υπάρχει θέμα για τη «δημοκρατία μας» που λένε και οι πολιτικάντηδες. Θέμα γιατί ανεξάρτητα από το πόσο θέλει ο καθένας μας να μειωθούν τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής (η Κυβέρνηση λίγο παραπάνω, καθώς το κόμμα Μιχαλολιάκου αφαιρεί ψηφαλάκια κυρίως από τη Νέα Δημοκρατία), δύσκολα μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι οι δικαστικές παραπομπές δεν γίνονται για να περιοριστεί η «πολιτική» δράση των ακροδεξιών και να μην πάρουν τα 10% και 15% που τους δίνουν οι δημοσκοπήσεις.
Για λόγους υψίστου συμφέροντος όμως η συγκεκριμένη διάταξη γίνεται γαργάρα και δίνεται βαρύτητα στην εγκληματική δράση στελεχών της Χρυσής Αυγής, της οποίας η ευθύνη διαστέλλεται τόσο ώστε να περιλάβει και την ηγεσία της. Δεν παύει ωστόσο η πρακτική να «μπάζει» και το επισημαίνω μια που δεν είμαι από εκείνους που θεωρούν ότι εν ονόματι του υψηλού στόχου εξουδετέρωσης των φασιστών της Χρυσής Αυγής έχουμε το δικαίωμα να τσαλαπατάμε διαδικασίες που είναι εγγύηση για την ελευθερία όλων.
Και με εκείνα τα εισαγωγικά στο «πολιτική» που ασκεί η Χρυσή Αυγή τι γίνεται; Το δίλημμα δεν είναι νέο (πάμε με το σταυρό στο χέρι, κατά τις επιταγές του δικού μας πολιτισμού, ή γινόμαστε κάφροι, πέφτουμε στο επίπεδό τους και χρησιμοποιούμε ακόμη και βία;) αλλά κατά τη γνώμη μου είναι ψευτοδίλημμα: Κρατάμε τις δικές μας αξίες, αφού αυτό είναι το δυνατότερο όπλο μας ενάντια στον φασισμό.
Μιλώντας για «αξίες» μου ήρθαν στο μυαλό οι ΜΚΟ που μπλέχτηκαν στο γαϊτανάκι των επιδοτήσεων για δημιουργία θέσεων απασχόλησης. Το ποιες επιδοτήθηκαν δικαίως και ποιες αδίκως είναι κάτι που θα αποδειχθεί.
Ωστόσο από τη λίστα αυτών που έλαβαν ρευστό, ξεχώρισα ορισμένες ΜΚΟ, που μου προκάλεσε απορία όχι μόνο το αντικείμενο της ευαισθητοποίησή τους αλλά και η… ανάγκη τους για περισσότερο προσωπικό, αφού οι κοινωφελείς τους δραστηριότητές προφανώς επεκτείνονται διαρκώς:
Άγιος Μάξιμος ο Γραικός
Αστρονομική Εταιρία Κέρκυρας
Δημιουργικός Σύλλογος ελληνίδων αθίγγανων
Σωματείο εθελοντών αιμοδοτών Ροδόπης
Ένωση ποντίων Κιλκίς
Εταιρία συναυλιών ΦΟΡΜΙΞ
Κέντρο μελέτης λίμνης Βοιβηίδας
Γεννίτσαροι και Μπούλες Νάουσας
Μορφωτικός εκπολιτιστικός Σύλλογος Κάτω Γαρούνα
Πολιτιστικός σύλλογος Άνω Γαρούνα (άλλος αυτός!)
Φίλοι του Απολιθωμένου δάσους
Γυπαετός ο Πωγωνοφόρος
Έλληνες Μοντελιστές
Πολιτιστικός σύλλογος Ελατοχωριτών Θεσσαλονίκης η Σκουτέρνα
Μεταποίηση Ντομάτας Ακτής Ελεφαντοστού
