Η Τσαπανίδου εκτός ΕΣΗΕΑ (η δεοντολογία καμαρώνει)
Η Πόπη Τσαπανίδου αποπέμφθηκε από την ΕΣΗΕΑ επειδή διαφήμισε καλλυντικά. Μήπως να ξανασκεφτούμε λίγο καλύτερα αυτούς του διάτρητους κώδικες δεοντολογίας;
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Όσο περισσότερο στηρίζονται οι κοινωνίες στην κατανάλωση, τόσο περισσότεροι πομποί (θεωρητικά) ανεξάρτητων ιδεών θα πλήττονται και θα γονατίζουν ενώπιον του ευγενούς ιδεώδους της κερδοφορίας (μεγάλη η χάρη της).
Παρατηρώ εδώ και κανά- δυό χρόνια την επέλαση των ραδιοφωνικών μηνυμάτων στα ενημερωτικά ραδιόφωνα. Αρχικά δειλά, αλλά μετά όλο και πιο ξεθαρρεμένα τα ίδια τα διαφημιστικά μηνύματα κερδίζουν χρόνο στις εκπομπές των παραγωγών. Έτσι, είναι πολύ πιθανό μετά τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας για την πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης στη Βουλή να ακουστεί- χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια προειδοποίηση ότι ακολουθεί διαφημιστικό μήνυμα- ότι «μαζί μας και σήμερα είναι η Cosmote με τα μοναδικά πακέτα της…».
Στην αρχή μου κακοφαινόταν πολύ- άλλαζα μάλιστα σταθμό μόλις ο παραγωγός ξεκινούσε τη φάμπρικα. Προφανώς μετά συνήθισα ή απλώς το φαινόμενο πλήθυνε τόσο ώστε για να το αποφύγω έπρεπε να ακούω μόνο Ελληνοφρένεια ή τέτοιους λοιπούς αντισυστημικούςκαι ανεξαρτητοαριστερούς.
Απόρησα για λίγο με τους εφαρμοστές του κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ που δεν σκέφτηκαν ότι η φωνή του δημοσιογράφου ακούγεται στην διαφήμιση και στις ειδήσεις αδιάκριτα. Αλλά, σκέφτηκα, το πρώτο ή το τελευταίο πράγμα είναι που δεν λειτουργεί στη χώρα;
Προ ημερών άκουσα ότι η Πόπη Τσαπανίδου διαγράφηκε από την ένωση Συντακτών, καθώς διαφήμισε καλλυντικά. Ωπ, ξύπνησε το θηρίο της δεοντολογίας, είπα. Και περίμενα να γίνει χαμός. Αμ δε. Τίποτα. Και δωσ’του η Cosmote και δωσ΄του η Vodafone και δωσ΄του οι τράπεζες να διαφημίζονται σε έναν πολύ γοητευτικό αχταρμά με την ενημέρωση.
Η σχετική παράγραφος του Κώδικα Δεοντολογίας αναφέρει «Να μην επιδιώκει (ο δημοσιογράφος) και να μη δέχεται τη διαφημιστική χρήση του ονόματος, της φωνής και της εικόνας του, παρά μόνο για κοινωφελείς σκοπούς».
Αν έπρεπε να πως ποιος παραβιάζει περισσότερο την επιταγή αυτή, ξεκάθαρα θα έλεγα ότι είναι οι του ραδιοφώνου, μια που έτσι όπως προβάλλουν τις διαφημίσεις δεν είναι ξεκάθαρη η προώθηση του διαφημιστικού μηνύματος. Αντίθετα η τηλεοπτική διαφήμιση της Τσαπανίδου είναι, όπως όλες οι τηλεοπτικές διαφημίσεις, εξαιρετικά σαφής ως προς τον προωθητικό της χαρακτήρα και αποκλείεται να την μπερδέψεις με το κανονικό πρόγραμμα.
Δεν είμαι εγώ αυτός που θα πει ότι δεν πρέπει να υπάρχει κώδικας δεοντολογίας στη δημοσιογραφία ή αλλού. Όμως ο κώδικας δεοντολογίας, θεωρητικά τουλάχιστον, πηγάζει από ορισμένες αρχές. Αν αυτές οι αρχές αφήνονται να γίνουν σουρωτήρι, ποιος ο λόγος ύπαρξης ενός τέτοιου κώδικα;
Αφού δεν μπορούμε να κρατήσουμε το λάβαρο του «ορθού» στο ύψος του, ορθότερο είναι να γίνει μια επικαιροποίηση των διατάξεων αυτών- μια ρεαλιστική επικαιροποίηση που θα αποτυπώνει την αγωνιώδη προσπάθεια των περισσότερων Μέσων να μην κλείσουν και των περισσότερων εργαζομένων να μην βρεθούν χωρίς δουλειά. Το να θεωρούμε ότι τα πράγματα «κρατιούνται σε ένα επίπεδο» επειδή δεν αναγνωρίζουμε την έκπτωσή τους, είναι υποκριτικό και αντιαισθητικό.
Παρατηρώ εδώ και κανά- δυό χρόνια την επέλαση των ραδιοφωνικών μηνυμάτων στα ενημερωτικά ραδιόφωνα. Αρχικά δειλά, αλλά μετά όλο και πιο ξεθαρρεμένα τα ίδια τα διαφημιστικά μηνύματα κερδίζουν χρόνο στις εκπομπές των παραγωγών. Έτσι, είναι πολύ πιθανό μετά τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας για την πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης στη Βουλή να ακουστεί- χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια προειδοποίηση ότι ακολουθεί διαφημιστικό μήνυμα- ότι «μαζί μας και σήμερα είναι η Cosmote με τα μοναδικά πακέτα της…».
Στην αρχή μου κακοφαινόταν πολύ- άλλαζα μάλιστα σταθμό μόλις ο παραγωγός ξεκινούσε τη φάμπρικα. Προφανώς μετά συνήθισα ή απλώς το φαινόμενο πλήθυνε τόσο ώστε για να το αποφύγω έπρεπε να ακούω μόνο Ελληνοφρένεια ή τέτοιους λοιπούς αντισυστημικούςκαι ανεξαρτητοαριστερούς.
Απόρησα για λίγο με τους εφαρμοστές του κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ που δεν σκέφτηκαν ότι η φωνή του δημοσιογράφου ακούγεται στην διαφήμιση και στις ειδήσεις αδιάκριτα. Αλλά, σκέφτηκα, το πρώτο ή το τελευταίο πράγμα είναι που δεν λειτουργεί στη χώρα;
Προ ημερών άκουσα ότι η Πόπη Τσαπανίδου διαγράφηκε από την ένωση Συντακτών, καθώς διαφήμισε καλλυντικά. Ωπ, ξύπνησε το θηρίο της δεοντολογίας, είπα. Και περίμενα να γίνει χαμός. Αμ δε. Τίποτα. Και δωσ’του η Cosmote και δωσ΄του η Vodafone και δωσ΄του οι τράπεζες να διαφημίζονται σε έναν πολύ γοητευτικό αχταρμά με την ενημέρωση.
Η σχετική παράγραφος του Κώδικα Δεοντολογίας αναφέρει «Να μην επιδιώκει (ο δημοσιογράφος) και να μη δέχεται τη διαφημιστική χρήση του ονόματος, της φωνής και της εικόνας του, παρά μόνο για κοινωφελείς σκοπούς».
Αν έπρεπε να πως ποιος παραβιάζει περισσότερο την επιταγή αυτή, ξεκάθαρα θα έλεγα ότι είναι οι του ραδιοφώνου, μια που έτσι όπως προβάλλουν τις διαφημίσεις δεν είναι ξεκάθαρη η προώθηση του διαφημιστικού μηνύματος. Αντίθετα η τηλεοπτική διαφήμιση της Τσαπανίδου είναι, όπως όλες οι τηλεοπτικές διαφημίσεις, εξαιρετικά σαφής ως προς τον προωθητικό της χαρακτήρα και αποκλείεται να την μπερδέψεις με το κανονικό πρόγραμμα.
Δεν είμαι εγώ αυτός που θα πει ότι δεν πρέπει να υπάρχει κώδικας δεοντολογίας στη δημοσιογραφία ή αλλού. Όμως ο κώδικας δεοντολογίας, θεωρητικά τουλάχιστον, πηγάζει από ορισμένες αρχές. Αν αυτές οι αρχές αφήνονται να γίνουν σουρωτήρι, ποιος ο λόγος ύπαρξης ενός τέτοιου κώδικα;
Αφού δεν μπορούμε να κρατήσουμε το λάβαρο του «ορθού» στο ύψος του, ορθότερο είναι να γίνει μια επικαιροποίηση των διατάξεων αυτών- μια ρεαλιστική επικαιροποίηση που θα αποτυπώνει την αγωνιώδη προσπάθεια των περισσότερων Μέσων να μην κλείσουν και των περισσότερων εργαζομένων να μην βρεθούν χωρίς δουλειά. Το να θεωρούμε ότι τα πράγματα «κρατιούνται σε ένα επίπεδο» επειδή δεν αναγνωρίζουμε την έκπτωσή τους, είναι υποκριτικό και αντιαισθητικό.
