Το βαθύ κράτος της κ. Τζότζολα
«Γέννημα θρέμμα νεοδημοκράτισσα» να περιμένει στην ουρά για μια θεσούλα της πεντάρας; Όχι, βέβαια!
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Μια φορά στο τόσο, βγαίνει ένα μικρούλι σκανδαλάκι στην επιφάνεια, ίσα για να μας θυμίζει πως (εξακολουθεί να) λειτουργεί το ελληνικό κράτος λίγο κάτω από την επιφάνεια των εξαγγελιών περί διαφάνειας, κάθαρσης, αλλαγής σελίδας κλπ. Η υπόθεση της πρόσληψης από το παράθυρο της κ. Βασιλικής Τζότζολα στο Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών είναι μόνο το πιο πρόσφατο τέτοιο δείγμα και κατά τη γνώμη μου δεν είναι λόγος να συγχύζεται κανείς.
Κάτω από τις κραυγές «αποτελεσματικότητας» και αλλαγής νοοτροπίας στην Ελλάδα ρέει πάντα το ποτάμι του «ξέρεις-πως-λειτουργούν-αυτά». Είναι η βεβαιότητα και του τελευταίου πολίτη ότι όσες εξαγγελίες και αν υπάρξουν, όσοι αφορισμοί του πελατειακού κράτους και όσες επίσημες δεσμεύσεις για αλλαγή νοοτροπίας και αν γίνουν, η σταθερότερη αξία σε ό,τι μπορεί να προσπαθήσει κανείς να πετύχει, θα είναι η «άκρη». Αυτό είπε και η κ. Τζότζολα και με φόρα από το ότι είναι «γένημμα- θρέμμα νεοδημοκράτισσα» (sic) αξίωσε και πέτυχε τον διορισμό της.
Που το περίεργο; θα πείτε. Η γυναίκα έλαβε μέρος στον σχετικό διαγωνισμό, κρίθηκε άξια και πήρε τη θέση. Βέβαια, ούτε διαγωνισμός έγινε ούτε καν γνωστοποίηση ότι υπάρχει διαθέσιμη θέση. Εντάξει, και που είναι το πρόβλημα; Αν και στο ΚΕΠΕ έχουν απομείνει 25 από τους 65 ερευνητές, ο Πρόεδρος έκρινε ότι θέλει οπωσδήποτε τις υπηρεσίες της κ. Τζότζολα. Ναι, δεν υπήρχε πρόβλεψη για δεύτερη τέτοια θέση και έγινε ad hoc πρόβλεψη αποκλειστικά για την κ. Τζοτζόλα. Και αυτό ενοχλεί;
Είναι νομίζω λίγο σαν την υπόθεση (ή τις υποθέσεις) του Μιχάλη Λιάπη. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν πρόσβαση στη διοίκηση εφαρμόζουν τα «άτυπα» προνόμια της εξουσίας που μάθαμε από πάντα να αναγνωρίζουμε ως φυσικά και αυτονόητα στην Ελλάδα. Το κλίμα όμως στην κοινή γνώμη έχει αλλάξει. Βοηθάει και το ότι οι διαφημιστικές δαπάνες προς τον τύπο είναι λιγότερες και άρα τα αντικίνητρα για τέτοιου τύπου δημοσιεύσεις σπανίζουν, και ορίστε κάθε τόσο στη σέντρα διάφοροι ισχυροί και οι εκάστοτε προστατευόμενοί τους. Ψίχουλα για όσους νομίζουν ότι η αλήθεια μαθαίνεται από τα δημοσιεύματα.
Πραγματικά άξιος της… ενημέρωσή του θα είναι όποιος θεωρήσει ότι επειδή βγαίνουν στο φως ένα- δυο ατασθαλειούλες, έχει πλέον δημιουργηθεί ένα σύστημα ελέγχου των όσων συμβαίνουν στα άδυτα της κρατικής εξουσίας. Το καλύτερο στο οποίο αυτοί οι αισιόδοξοι μπορούν να ελπίζουν είναι ότι βλέποντας τα πιράνχας της ενημέρωσης, ίσως οι ιθύνοντες είναι λίγο πιο μαζεμένοι. Και ούτε καν.
Ας πούμε ότι με όλη αυτή την αρνητική δημοσιότητα για τα κρούσματα διαφθοράς ζητάω ρουσφέτι από καλή «άκρη» που έχω. Τι είναι πιθανότερο να μου απαντήσει αυτή; «Ξέχασέ το δεν γίνονται πια τέτοια» ή μήπως «κάτσε λίγο να ηρεμήσουν τα πράγματα και θα το κάνουμε. Κάτσε μη γίνει καμία στραβή γιατί μας έχουνε στη μπούκα τώρα».
Αν έπρεπε να στοιχηματίσω θα διάλεγα το δεύτερο.
Νομίζω και η κ. Τζότζολα το ίδιο.
Κάτω από τις κραυγές «αποτελεσματικότητας» και αλλαγής νοοτροπίας στην Ελλάδα ρέει πάντα το ποτάμι του «ξέρεις-πως-λειτουργούν-αυτά». Είναι η βεβαιότητα και του τελευταίου πολίτη ότι όσες εξαγγελίες και αν υπάρξουν, όσοι αφορισμοί του πελατειακού κράτους και όσες επίσημες δεσμεύσεις για αλλαγή νοοτροπίας και αν γίνουν, η σταθερότερη αξία σε ό,τι μπορεί να προσπαθήσει κανείς να πετύχει, θα είναι η «άκρη». Αυτό είπε και η κ. Τζότζολα και με φόρα από το ότι είναι «γένημμα- θρέμμα νεοδημοκράτισσα» (sic) αξίωσε και πέτυχε τον διορισμό της.
Που το περίεργο; θα πείτε. Η γυναίκα έλαβε μέρος στον σχετικό διαγωνισμό, κρίθηκε άξια και πήρε τη θέση. Βέβαια, ούτε διαγωνισμός έγινε ούτε καν γνωστοποίηση ότι υπάρχει διαθέσιμη θέση. Εντάξει, και που είναι το πρόβλημα; Αν και στο ΚΕΠΕ έχουν απομείνει 25 από τους 65 ερευνητές, ο Πρόεδρος έκρινε ότι θέλει οπωσδήποτε τις υπηρεσίες της κ. Τζότζολα. Ναι, δεν υπήρχε πρόβλεψη για δεύτερη τέτοια θέση και έγινε ad hoc πρόβλεψη αποκλειστικά για την κ. Τζοτζόλα. Και αυτό ενοχλεί;
Είναι νομίζω λίγο σαν την υπόθεση (ή τις υποθέσεις) του Μιχάλη Λιάπη. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν πρόσβαση στη διοίκηση εφαρμόζουν τα «άτυπα» προνόμια της εξουσίας που μάθαμε από πάντα να αναγνωρίζουμε ως φυσικά και αυτονόητα στην Ελλάδα. Το κλίμα όμως στην κοινή γνώμη έχει αλλάξει. Βοηθάει και το ότι οι διαφημιστικές δαπάνες προς τον τύπο είναι λιγότερες και άρα τα αντικίνητρα για τέτοιου τύπου δημοσιεύσεις σπανίζουν, και ορίστε κάθε τόσο στη σέντρα διάφοροι ισχυροί και οι εκάστοτε προστατευόμενοί τους. Ψίχουλα για όσους νομίζουν ότι η αλήθεια μαθαίνεται από τα δημοσιεύματα.
Πραγματικά άξιος της… ενημέρωσή του θα είναι όποιος θεωρήσει ότι επειδή βγαίνουν στο φως ένα- δυο ατασθαλειούλες, έχει πλέον δημιουργηθεί ένα σύστημα ελέγχου των όσων συμβαίνουν στα άδυτα της κρατικής εξουσίας. Το καλύτερο στο οποίο αυτοί οι αισιόδοξοι μπορούν να ελπίζουν είναι ότι βλέποντας τα πιράνχας της ενημέρωσης, ίσως οι ιθύνοντες είναι λίγο πιο μαζεμένοι. Και ούτε καν.
Ας πούμε ότι με όλη αυτή την αρνητική δημοσιότητα για τα κρούσματα διαφθοράς ζητάω ρουσφέτι από καλή «άκρη» που έχω. Τι είναι πιθανότερο να μου απαντήσει αυτή; «Ξέχασέ το δεν γίνονται πια τέτοια» ή μήπως «κάτσε λίγο να ηρεμήσουν τα πράγματα και θα το κάνουμε. Κάτσε μη γίνει καμία στραβή γιατί μας έχουνε στη μπούκα τώρα».
Αν έπρεπε να στοιχηματίσω θα διάλεγα το δεύτερο.
Νομίζω και η κ. Τζότζολα το ίδιο.
