Και γιατί να πάει ο Τσίπρας στο Μέγαρο;
Καλώς ο Αλέξης Τσίπρας δεν πήγε στην τελετή έναρξης της ελληνικής Προεδρίας, αφού ούτε θεσμικό ρόλο είχε ούτε κανένα συμφέρον να είναι εκεί.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Ο πολύς αχός για το εάν ο Αλέξης Τσίπρας έπρεπε ή δεν έπρεπε να πάει στην τελετή έναρξης της ελληνικής προεδρίας ήταν αδικαιολόγητος. Το πανηγύρι το εμπνεύστηκε και το έστησε η ελληνική Κυβέρνηση. Η αντιπολίτευση τι κέρδος είχε να τιμήσει το σόου; Αφού ούτε λόγος για την ατζέντα της ελληνικής προεδρίας της πέφτει, ούτε έχει ευθύνη. Ο θεσμικός ρόλος της αντιπολίτευσης άλλωστε δεν έχει καθόλου να κάνει με τις κοσμικές εμφανίσεις, αλλά με την άσκηση ελέγχου. Και τέτοιος έλεγχος στο γκαλά δεν θα υπήρχε.
Αλλά ούτε ως υποψήφιος για το ευρωπαϊκό αξίωμα είχε καθήκον να πάει, αφού το πεδίο άσκησης αυτής της λειτουργίας είναι τα ευρωπαϊκά fora και όχι το φουαγιέ του Μεγάρου.
Η «αρνητική έκπληξη» από τη μη εμφάνιση Τσίπρα στο Μέγαρο ήταν καθαρά εφεύρημα του κυβερνητικού και φιλοκυβερνητικού Τύπου που κατάλαβε νωρίς πως ό,τι και αν έκανε σχετικά ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να το προβάλει εναντίον της Αντιπολίτευσης. Η ανακοίνωση της απουσίας Τσίπρα λοιπόν, μού φαίνεται αυτονόητη.
Την επόμενη ημέρα άκουσα ένα διαφημιστικό της εφημερίδας Contranews στο ραδιόφωνο. Είναι μια εφημερίδα που δηλώνει ότι «αντιτίθεται στους τροϊκανούς που ήρθαν να μας πάρουν τα σπίτια μας» και διάφορα τέτοια απροκάλυπτα κιτρινιάρικα.
Τέλος πάντων, το συγκεκριμένο διαφημιστικό σποτ που άκουσα προμόταρε την κάλυψη από την εφημερίδα της απόφασης Τσίπρα να μην παραστεί στην τελετή έναρξης της ελληνικής προεδρίας: «Τελείωσαν τα γλυψίματα του καθεστώτος. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα πάρει μέρος στις φιέστες τους» και «παίρνει τέλος το παραμύθι με την τρόικα».
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα καταλάβει πως η φυλλάδα αυτή, μεταξύ των άλλων, στηρίζει και τον ΣΥΡΙΖΑ- αν και στο πέλαγο του κιτρινισμού που πλέει θα έπρεπε να το είχα μαντέψει. Και λοιπόν; Θα πει κάποιος. Φταίει μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ που διάφοροι μυρίζονται ψωμί και τρέχουν ξωπίσω του; Όχι, δεν υπάρχει ευθύνη με την συνήθη έννοια.
Όπως όμως διδάσκει το παρελθόν του ένδοξου αυριανισμού, όταν το χειρότερης ποιότητας εν κυκλοφορία Μέσο στηρίζει μια παράταξη, αυτό σημαίνει δύο πράγματα: Πρώτον ότι η παράταξη αυτή θα είναι κυβέρνηση. Δεύτερον ότι για να συμβεί αυτό θα χρησιμοποιήσει και τον όλον τον διαθέσιμο λαϊκισμό. Που δεν είναι και λίγος.
Από αυτή την άποψη, ο ΣΥΡΙΖΑ «ευθύνεται», αφού δεδομένα η εξουσία στην Ελλάδα συνεπάγεται και κάποιες… προίκες. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα έδειξε έναν μικρό δισταγμό στην αρχή αλλά μετά μια χαρά το έπαιξε το παιχνίδι. Αυτή την αμηχανία δείχνει τώρα και ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. Αυτή τη μεταιώρηση πριν το βήμα προς τον ξεκάθαρο παπανδρεϊσμό. Όσοι ψηφοφόροι του- έστω και όψιμοι- θέλουν να τον δουν κυβέρνηση, ας αρχίσουν να συμβιβάζονται με την ιδέα.
Αλλά ούτε ως υποψήφιος για το ευρωπαϊκό αξίωμα είχε καθήκον να πάει, αφού το πεδίο άσκησης αυτής της λειτουργίας είναι τα ευρωπαϊκά fora και όχι το φουαγιέ του Μεγάρου.
Η «αρνητική έκπληξη» από τη μη εμφάνιση Τσίπρα στο Μέγαρο ήταν καθαρά εφεύρημα του κυβερνητικού και φιλοκυβερνητικού Τύπου που κατάλαβε νωρίς πως ό,τι και αν έκανε σχετικά ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να το προβάλει εναντίον της Αντιπολίτευσης. Η ανακοίνωση της απουσίας Τσίπρα λοιπόν, μού φαίνεται αυτονόητη.
Την επόμενη ημέρα άκουσα ένα διαφημιστικό της εφημερίδας Contranews στο ραδιόφωνο. Είναι μια εφημερίδα που δηλώνει ότι «αντιτίθεται στους τροϊκανούς που ήρθαν να μας πάρουν τα σπίτια μας» και διάφορα τέτοια απροκάλυπτα κιτρινιάρικα.
Τέλος πάντων, το συγκεκριμένο διαφημιστικό σποτ που άκουσα προμόταρε την κάλυψη από την εφημερίδα της απόφασης Τσίπρα να μην παραστεί στην τελετή έναρξης της ελληνικής προεδρίας: «Τελείωσαν τα γλυψίματα του καθεστώτος. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα πάρει μέρος στις φιέστες τους» και «παίρνει τέλος το παραμύθι με την τρόικα».
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα καταλάβει πως η φυλλάδα αυτή, μεταξύ των άλλων, στηρίζει και τον ΣΥΡΙΖΑ- αν και στο πέλαγο του κιτρινισμού που πλέει θα έπρεπε να το είχα μαντέψει. Και λοιπόν; Θα πει κάποιος. Φταίει μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ που διάφοροι μυρίζονται ψωμί και τρέχουν ξωπίσω του; Όχι, δεν υπάρχει ευθύνη με την συνήθη έννοια.
Όπως όμως διδάσκει το παρελθόν του ένδοξου αυριανισμού, όταν το χειρότερης ποιότητας εν κυκλοφορία Μέσο στηρίζει μια παράταξη, αυτό σημαίνει δύο πράγματα: Πρώτον ότι η παράταξη αυτή θα είναι κυβέρνηση. Δεύτερον ότι για να συμβεί αυτό θα χρησιμοποιήσει και τον όλον τον διαθέσιμο λαϊκισμό. Που δεν είναι και λίγος.
Από αυτή την άποψη, ο ΣΥΡΙΖΑ «ευθύνεται», αφού δεδομένα η εξουσία στην Ελλάδα συνεπάγεται και κάποιες… προίκες. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα έδειξε έναν μικρό δισταγμό στην αρχή αλλά μετά μια χαρά το έπαιξε το παιχνίδι. Αυτή την αμηχανία δείχνει τώρα και ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. Αυτή τη μεταιώρηση πριν το βήμα προς τον ξεκάθαρο παπανδρεϊσμό. Όσοι ψηφοφόροι του- έστω και όψιμοι- θέλουν να τον δουν κυβέρνηση, ας αρχίσουν να συμβιβάζονται με την ιδέα.
