Άγ(ρ)ιες νύχτες

Εξοργίστηκε, διαβάζω, η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας με την ιδέα της «Λευκής Νύχτας» του Δήμου Αθηναίων. Και τείνω να συμφωνήσω.

Εξοργίστηκε, διαβάζω, η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας με την ιδέα της «Λευκής Νύχτας» του Δήμου Αθηναίων, που σκέφτηκε να κρατήσει καταστήματα, μουσεία και πολιτιστικούς χώρους ανοιχτά ως τις 23.00 το βράδυ του τελευταίου Σαββάτου του 2013. Και τείνω να συμφωνήσω.

«Σε πολλά από τα καταστήματα-επιχειρήσεις μέλη του Εμπορικού Συλλόγου Αθήνας, οι εργαζόμενοι έχουν υποστεί εξευτελιστικές μειώσεις μισθών, εκ περιτροπής εργασία και μένουν απλήρωτοι ή πληρώνονται έναντι για μεγάλο χρονικό διάστημα» γράφουν στην ανακοίνωσή τους οι υπάλληλοι.

«Δεν φθάνουν όλα αυτά, τους ζητούν και από πάνω να δουλέψουν σα δούλοι ως τα μεσάνυχτα του Σαββάτου για να κάνουν το show τους, πάνω στα κοινωνικά ερείπια μιας πόλης, αστέγων, φτωχών και ανέργων» προσθέτει η ανακοίνωση, καλώντας τους υπαλλήλους «να μη δεχθούν να δουλέψουν ούτε μια ώρα παραπάνω», αλλά και τους καταναλωτές «να μην αγοράσουν τίποτε κατά τη διάρκεια της "Λευκής Νύχτας"».

Παρά τον κομμάτι υπερβολικό της τόνο (αυτό το να δουλέψουν σα δούλοι ως τα Μεσάνυχτα και το άλλο με το show πάνω στα ερείπια, ναι ξέρω, ακούγονται κάπως δραματικά) η αλήθεια είναι ότι ιδέες σαν κι αυτή –όπως και την άλλη, με τις Κυριακές– μπορεί να μην έχουν τίποτα κακό επί της αρχής, όμως στην πράξη χωλαίνουν.

«Η πράξη» είναι αυτή με τους ανθρώπους που δουλεύουν τριπλοβάρδιες, όχι απλά χωρίς υπερωρίες αλλά και χωρίς καν να πληρώνονται κανονικούς μισθούς. Ναι, προφανώς και η αγορά χρειάζεται τόνωση, και όχι, το ότι το 30% είναι άνεργοι δεν είναι καλός λόγος για να μην ανοίξουν τα μαγαζιά αυτό το Σάββατο το βράδυ ή πέντε-έξι Κυριακές του χρόνου, γιατί ένα άλλο πληθυσμιακό ποσοστό (μικρότερο, σύμφωνοι) έχει ακόμα λεφτά για να «τονώσει την αγορά».

Αλλά (μεγάλο αλλά) όλα αυτά να συμβούν σε έναν ιδεατό κόσμο, όπου οι βάρδιες είναι οκτάωρες –ή έστω υπάρχουν βάρδιες– και οι μισθοί κανονικοί και στην ώρα τους. Όχι στην Αθήνα του 2013, δηλαδή.

Γι’ αυτό, το βράδυ του Σαββάτου εγώ λέω να βγω για ποτό και όχι για ψώνια.

ΥΓ: Τον (περίπου) αντίλογο σε όλο αυτό τον έχει γράψει η Ρίκα Βαγιάνη, πριν από δύο χρόνια, σε ένα εξαιρετικό κείμενο εδώ
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v