Το μαγκάλι του τρόμου και η Παιδεία της σφαλιάρας

Την πρώτη φορά που άκουσα ότι η οικονομική κρίση σκοτώνει κόσμο, με αφορμή τον θάνατο εκείνων των παιδιών στη Λάρισα σκέφτηκα ότι πρόκειται για λαϊκισμό. Όχι φυσικά γιατί δεν υπάρχει αιτιώδης συνάφεια ανάμεσα στα δύο, αλλά γιατί μου φάνηκε πολιτικάντικος ο τρόπος χρήσης της είδησης.

Κάθε πράγμα που δημοσιοποιείται γίνεται πιο χυδαίο από ό,τι ήταν πριν. Η μεταγραφή ή η αναπαραγωγή ενός γεγονότος για τη μαζική κατανάλωση βάζει πάνω στην πληροφορία λίγο από το γλιτσερό glitter των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων και την ευτελίζει.

Η ελευθεροτυπία όμως είναι συνταγματικό κεκτημένο που λόγω - άλλωστε- της ύπαρξής της μπορώ να γράφω τώρα ελεύθερα. Τα μιάσματα της δημοσιογραφικής διαχείρισης πάνω στην αγνότητα της είδησης λοιπόν είναι κάτι που ο δημοκρατικός πολίτης έχει μάθει να ανέχεται. Η επόμενη «αποστολή» του είναι να μάθει να ξεγυμνώνει την πληροφορία από το glitter που λέγαμε.

Αυτά σκεπτόμουν διαβάζοντας την είδηση για τη13άχρονη που έχασε την ζωή της στη Θεσσαλονίκη, προσπαθώντας, αυτή και η μητέρα της, να ζεσταθεί με ένα μαγκάλι. Αφήνω στην άκρη το «13χρονη έσβησε αναζητώντας λίγη ζεστασιά» και μένω στην ουσία. Ναι, η πολιτεία δεν ευθύνεται για το ότι οι κάτοικοι της χώρας δεν έχουν σωστή αίσθηση αυτοπροστασίας έναντι των κινδύνων, αλλά δεν ευθύνεται για το επίπεδο διαβίωσής τους;

Η λογική βάσει της οποίας «θα υπάρξουν ορισμένες απώλειες στην πορεία προς την ανάκαμψη» μου μοιάζει τρομακτική. Κυρίως για το πόσο εύκολα είναι να αλλάξουμε κλίμακα στο μυαλό μας και να μιλήσουμε για τα «μεγάλα» και τα «υψηλά» αγνοώντας την ουσία της ύπαρξής μας ως είδος που δεν είναι η πρόοδος των αριθμών, αλλά οι ανθρώπινες καθημερινότητες.

Για μια τέτοια καθημερινότητα βραβεύτηκε και ο εκπαιδευτικός Δημήτρης Σακατζής, ο οποίος παρέλαβε το βραβείο αριστείας από το υπουργείο Παιδείας, έχοντας στο χέρι την πράξη της διαθεσιμότητάς του. Μέσω αυτής, το ίδιο το διοικητικό όργανο που τον βράβευσε, τον απαλλάσσει από τα καθήκοντά του κρίνοντας ότι περισσεύει.

Ή οι διαδικασίες απονομής των βραβείων είναι για πέταμα ή οι διαθεσιμότητες βγαίνουν όχι με κριτήρια εκπαιδευτικά αλλά με κριτήρια… διοικητικής μεταρρύθμισης- βλέπε πρέπει να κόψω τόσες χιλιάδες. Θα μου πεις, το τελευταίο πράγμα που απασχολεί το υπουργείο Παιδείας τώρα είναι το τι θα νομίσω εγώ για τα κριτήρια της διαθεσιμότητας ή για τον τρόπο με τον οποίο θα κάνει τις απολύσεις που του ζήτησαν. Είτε στα σχολεία, είτε στα πανεπιστήμια.

«Ο υπουργός δεν είναι τεχνοκράτης για να πει απλώς τη γνώμη του ή να υποδείξει ποιο είναι το σωστό. Είναι πολιτικό πρόσωπο και ως τέτοιο πρέπει να βρει τρόπο για να “περάσει” αυτό που θέλει», είπε κυνικά ο Θεόδωρος Πάγκαλος, μιλώντας στον Βήμα Fm. (Και) από αυτή την άποψη ο υπουργός Παιδείας είναι πλήρως αποτυχημένος. Αλλά το θέμα δεν είναι αν το ελληνικό κράτος έχει ακατάλληλους και χωρίς όραμα επικεφαλής της Παιδείας, αλλά να μην χαθεί το εξάμηνο, σωστά; Να το πάλι το glitter.