Η πολιτική σημασία του WiFI

Είπα να δοκιμάσω κάτι: να μην δω και να μην διαβάσω τίποτα από τη συνέντευξη Σαμαρά για να δω πόσο θα επηρεάσει την άποψή μου για το τι συμβαίνει στην επικαιρότητα.
Τον τελευταίο καιρό έχω όλο και λιγότερη επιθυμία να ενημερώνομαι για τα της πολιτικής. Τηλεόραση ούτως ή άλλως δεν έχω, από τις κυριακάτικες προσπερνώ τις «πολιτικές αναλύσεις» και δεν επισκέπτομαι και τόσο τακτικά τα ενημερωτικά sites. Το μεγαλύτερο μέρος της ενημέρωσής μου το έχω εναποθέσει στο ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο και στη λογική «αν γίνει κάτι μεγάλο θα το μάθω ούτως ή άλλως, και σε 5 λεπτά μπορώ να έχω επαρκέστατη ενημέρωση».

Μου φαίνεται όλο και πιο βαρετός και εξοργιστικός αυτός ο μηρυκασμός των θεμάτων που απασχολούν τους έλληνες, ενώ η πορεία των γεγονότων μου μοιάζει εντελώς προδιαγεγραμμένη- είτε αφορά το τι θα ζητήσει η κυβέρνηση από την Τρόικα, είτε το τι θα της απαντήσει η Τρόικα, είτε τι θα ισχυριστεί ο ΣυΡιΖα ότι της απάντησε. Μου μοιάζουν όλα με πράγματα που «πρέπει» να γίνουν για το θεαθήναι, γιατί ο ένας είναι Κυβέρνηση και γιατί ο άλλος είναι Αντιπολίτευση και έχουν συγκεκριμένους ρόλους.

Αυτά που μπορούν να γίνουν στην πραγματικότητα και αυτά που γίνονται τελικά, παίζονται αλλού και όχι στην επικαιρότητα που φτάνει σε εμάς. Ούτε στα δελτία ειδήσεων που βγαίνουν με κατευθυνόμενη θεματολογία, ούτε στις σελίδες του πολιτικού ρεπορτάζ των οποίων οι συντάκτες προσφωνούν με το μικρό του όνομα τον υπουργό για τον οποίο «αποκαλύπτουν τις προθέσεις του», ούτε στις ανακοινώσεις των κομμάτων που είναι τόσο πληκτικές όσο μια μονογραφία για την πρόωρη εκσπερμάτωση των αρσενικών μελισσών.

Παλιά δηλαδή ήταν καλύτερα τα πράγματα; Σιγά μην ήταν! Ίσως όμως εγώ να ήμουν πιο αθώος και να νόμιζα πως η δική γνώση και η δική μου δράση μπορεί να αλλάξει κάποια πράγματα. Ο κυνισμός έχει πια διαλύσει αυτή μου την αυταπάτη και με αφήνει με ολοένα
και λιγότερο ενδιαφέρον για τα δημόσια.

Έχοντας αυτά στο μυαλό μου και με αφορμή την συνέντευξη Σαμαρά αποφάσισα να κάνω ένα πείραμα. Χωρίς να πω τίποτε σε κανέναν αποφάσισα να μην παρακολουθήσω τη συνέντευξη ούτε να διαβάσω μετά το τι ειπώθηκε. Ο σκοπός ήταν να δω πόσα από αυτά που θα ειπωθούν θα χρειαζόμουν να ξέρω και άρα πόσο «εκτός» θα ήμουν μη έχοντας ιδέα. Σημειωτέον ότι εργάζομαι σε μέσο ενημέρωσης και όχι π.χ. σε ανθοπωλείο.

«Πως σου φάνηκε ο Σαμαράς χθες;» με ρώτησαν οι συνάδελφοι την επόμενη ημέρα. «Πώς να μου φανεί ρε παιδιά;», είπα διπλωματικά. «Μήπως είπε κάτι που δεν περιμέναμε ότι θα πει ή δεν είπε κάτι που περιμέναμε ότι δεν θα πει;», συνέχισα. Οι άλλοι κούνησαν το κεφάλι με κατανόηση. Σκέφτηκα ότι πριν πανηγυρίσω έπρεπε να περιμένω κανά- δυο μέρες για να δω αν η συνέντευξη θα «βγάλει» άλλα θέματα που δεν εντοπίζονται με την πρώτη ματιά.

Σήμερα, είμαστε στην τέταρτη ημέρα μετά τη συνέντευξη και δεν έχω νιώσει «εκτός» για τίποτε άλλο παρά μόνο για το WiFi- τη δήλωση για την οποία ο Πρωθυπουργός λοιδορήθηκε.

Εκεί, στο WiFi ίσως να υπάρχει ένα πολιτικό θέμα.

Η χώρα είναι υπό ξένη επιτροπεία, το επίπεδο ζωής των ελλήνων έχει επιδεινωθεί κατά 40%, βγαίνει ο Πρωθυπουργός της «κυβέρνησης εθνικής ανάγκης» να μιλήσει, και τι μένει από τα όσα λέει; Ότι σε λίγο καιρό όλη η Ελλάδα θα έχει δωρεάν WiFi! 

Ο Πρωθυπουργός προφανώς δεν είχε σκοπό να μείνει μόνο αυτό από τα όσα είπε. Απλώς δεν κατάφερε τίποτα καλύτερο. Και αυτό είναι θλιβερό.

Όχι για τους κυνικούς σαν εμένα, αλλά για όσους περίμεναν στην ουρά (και) στις τελευταίες εκλογές για να ρίξουν (το όποιο) ψηφοδέλτιο στην κάλπη. Υπομονή ρε! Σε λίγο θα έχετε Wifi.
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v