Οι παρελάσεις σήμερα θυμίζουν αυνανισμό

Οι παρελάσεις, ο εθνικός ύμνος, η σημαία και τα εθνικά χρώματα είναι εργαλεία που τα κράτη έχουν στη διάθεσή τους για να αποκτούν ομοιογένεια και να περνούν στους υπηκόους τους αισθήματα αφοσίωσης. Χαρακτηρίζονται δε απολύτως αναγκαία- ειδικά τον πρώτο καιρό της σύστασης ενός κράτους που η εθνική συνείδηση είθισται να είναι υδαρής.

Οι στρατιωτικές παρελάσεις ειδικά καθόλου δεν απευθύνονται στους εχθρούς της χώρας, μια που θα ήταν τουλάχιστον αφελές να θεωρήσουμε ότι κάποιος περιμένει να ενημερωθεί για τον οπλισμό του γείτονά του από την παρέλαση σε μια εθνική επέτειο. Αντιθέτως απευθύνονται στην εσωτερική κοινή γνώμη, θέλοντας να δημιουργήσουν δέος για την κρατική ισχύ.

Αυτό εξηγεί και το ότι όλα αυτά τα λατρευτικά του έθνους έθιμα και σύμβολα γνωρίζουν δημοφιλία σε περιόδους που η διακυβέρνηση γίνεται αυταρχική ή και δικτατορική. Το ίδιο συνέβαινε και στην Ελλάδα, με την ΕΟΝ του Μεταξά και αργότερα με τα χουντικά καλαματιανά.

Είναι διαδικασία παρόμοια με το «ζντο» που κάνουν οι αθλητές των ομαδικών αθλημάτων πριν μπουν να παίξουν, με τη διαφορά ότι εδώ δεν υπάρχει επικείμενος αγώνας και ούτε αντίπαλος- εκτός και αν θεωρούμε την παρουσία αυτών που ζηλεύουν την ελληνική ανωτερότητα διαρκή και την εχθρότητά τους δεδομένη.

Σήμερα η παρέλαση θυμίζει αυνανισμό. Βγαίνουν τα στρατά στους δρόμους για να κάνουν τι; Να δείξουν ότι καλύτερα να εμπιστευόμαστε το κράτος όπως είναι παρά να προσπαθούμε να το αλλάξουμε; Αστεία πράγματα. Ο βασικότερος λόγος ύπαρξης των παρελάσεων είναι η αδράνεια. Το ότι δηλαδή κανείς δεν αποφασίζει να τις καταργήσει.

Κανείς δεν αναλαμβάνει το κόστος να πέσει στα δίχτυα του λαϊκισμού που θα τον κατηγορεί για «ανθέλληνα». Όχι στις εποχές που η Χρυσή Αυγή είναι τρίτο κόμμα αυτά δεν γίνονται.
Αλήθεια, τώρα που το μνημόνευσα, με τόση «Μικρή Μαρία» ποιος θυμάται ποια ακριβώς στελέχη της Χρυσής Αυγής είναι προφυλακισμένα; Ποιος ασχολείται τώρα- δέκα μόλις μέρες μετά την υστερία των ΜΜΕ- με το σε ποιο στάδιο είναι οι έρευνες για διασυνδέσεις της οργάνωσης;

Όταν συνειδητοποιεί κανείς πόσο εύκολα αλλάζει η «επικαιρότητα» στην Ελλάδα, τρομάζει. Ό,τι είναι φρέσκο πουλάει. Τα μπαγιάτικα ξεχνιούνται. Πόσο μάλλον όταν δεν μας είναι ευχάριστα.

Θα πάω στην παρέλαση να κουνήσω το σημαιάκι μου. Το γαλάζιο με το άσπρο ταιριάζουν ωραία.