16 πράγματα που μας λείπουν από τα σχολικά χρόνια
Τότε τα θεωρούσαμε δεδομένα, σήμερα μας λείπουν περισσότερο από ποτέ. Οι πιο ωραίες αναμνήσεις από τα σχολικά μας χρόνια.
Ήταν αθώα και γεμάτα ενέργεια. Είχαν φλερτ και εντάσεις. Είχαν κοπάνες, τσαμπουκάδες και μπουγελώματα.
Τα μαθητικά χρόνια είχαν τα πάντα, και ενίοτε μας λείπουν, ενώ περνάμε τη ρουτίνα της καθημερινότητας καθηλωμένοι σε ένα γραφείο.
Τι μας λείπει από το σχολείο; Πολλά και διάφορα.
Οι πρώτες φιλίες, οι πρώτες παρέες, οι φίλοι που έβλεπες κάθε μέρα και σε ήξεραν από τόσο δα μικρό μέχρι να φτάσεις τα 18. Έπαιζες μαζί τους κάθε μέρα χωρίς να χρειαστεί να κανονίσεις αφού έτσι κι αλλιώς κάθε μέρα μαζί τους ήσουν.
Οι πρώτοι έρωτες, αθώοι και ρομαντικοί, με λουλούδια στο κορίτσι που σου άρεσε του Αγίου Βαλεντίνου και προτάσεις για «μπλουζ» στα παιδικά πάρτι. Μαζί με τις χυλόπιτες φυσικά επειδή ήσουν άσχημος/άσχημη.
Οι πρώτες εκδρομές χωρίς γονείς – τριήμερες, πενταήμερες.
Το παραδοσιακό μπουγέλωμα με το τέλος της κάθε σχολικής χρονιάς, στο οποίο χρησιμοποιούσες από μπουκάλια, μέχρι νερόμπομπες και μπουγελόφατσες.
Οι μέρες που «δεν είχαμε σχολείο» επειδή ήταν αργία/ απεργία/ παραμονή αργίας/ παρέλαση/πρόβα για παρέλαση/ μέρα εκκλησίας/κατάληψη.
Οι απενοχοποιημένες φάρσες με αμπούλες βρώμας και φαγουρόσκονη. Οι χαζές φάρσες στους καθηγητές που τότε νόμιζες ότι ήταν ξεκαρδιστικές, κι αυτοί προσποιούνταν τους έκπληκτους ακόμα και την 100η φορά.
Η τελευταία ώρα της Παρασκευής που ήταν πάντα γλυκιά.
Οι – και καλά – τσαμπουκάδες μεταξύ των τμημάτων.
Η αγορά νέων βιβλίων και το άρωμά τους σε συνδυασμό με το άρωμα του φρέσκου πλαστικού από το «ντύσιμό» τους.
Οι κασετίνες και οι τσάντες πλάτης. Κάθε χρόνο μια ακατανίκητη δύναμη μας έκανε να θέλουμε να αγοράσουμε την πιο σούπερ ουάου νέα κυκλοφορία της Eastpak.
Το κυλικείο, μια ακόμα πρόβα αυτή τη φορά στην σαβουροκατανάλωση με ένα κάρο προϊόντα σφολιάτας που μπορούσες να καταναλώσεις άφοβα χωρίς να φοβάσαι αν θα παχύνεις γιατί ο μεταβολισμός σου τότε δούλευε στα ύψη.
Τα πάρτι γενεθλίων και τα δώρα που έπαιρνες φεύγοντας από τον οικοδεσπότη. Το γεγονός ότι μπορούσες τότε να περάσεις τέλεια χωρίς ναρκωτικά και αλκοόλ. Σου αρκούσαν μερικές κηρομπογιές, πορτοκαλάδα και η τέλεια αίσθηση ότι τριγύριζες γύρω γύρω στο πάρτι.
Τα ραβασάκια και ο πόλεμος που γινόταν με αυτά κάτω από τα θρανία την ώρα που ο καθηγητής είχε γυρισμένη την πλάτη.
Η μπουκάλα στα πάρτι a.k.a η στιγμή που όλοι περίμεναν να φιλήσουν αυτόν/η που ήθελαν πολύ, στριμωγμένοι ανάμεσα σε άλλους για να κάτσουν απέναντι. Εναλλακτικά, το θάρρος ή αλήθεια.
Τα αθώα πειράγματα στα κορίτσια των μπροστινών θρανίων. Πειράγματα που σήμερα αντιμετωπίζονται με ένα ωραιότατο «άντε γ… ρε λιγούρι».
Τα πηγαδάκια στα πίσω θρανία, τα οποία γενιές ολόκληρες καθηγητών δεν κατάφεραν ποτέ να σπάσουν.
Νικόλας Γεωργιακώδης
