21 πράγματα που όλοι κάναμε ως παιδιά το καλοκαίρι
Μετρήστε αναμνήσεις και αναπολήστε μαζί μας τις καλύτερες στιγμές των παιδικών σας χρόνων και τις αγαπημένες συνήθειες από τα ωραιότερα καλοκαίρια σας.
του Γιώργου Κόκουβα
Προσπαθήστε να θυμηθείτε τα καλοκαίρια της παιδικής σας ηλικίας. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό; Ποιες είναι οι πιο δυνατές σας αναμνήσεις και ποιες ήταν οι συνήθειές σας όταν η πόρτα του σχολείου έκλεινε μια και καλή πίσω σας τον Ιούνιο; Βάζουμε στοίχημα ότι εφόσον ήσασταν παιδιά σε οποιαδήποτε δεκαετία πριν το 2000, θα «τσεκάρετε» σχεδόν όλες τις αναμνήσεις της παρακάτω λίστας. Και θα έχετε κι έναν έπαινο από εμάς αν χτυπήσετε… 21 στα 21, οπότε μπορείτε να είστε σίγουροι ότι, ναι, ζήσατε ωραία καλοκαίρια. Ιδού λοιπόν τι κάναμε όλοι ως παιδιά την αγαπημένη μας εποχή του χρόνου.
Παίζαμε μπουγέλο την τελευταία ημέρα του σχολείου και επιστρέφαμε στο σπίτι μούσκεμα, βλέποντας τον τρόμο στα μάτια της ελληνίδας μάνας.
Είχαμε εκείνα τα βιβλία με τις «Χαρούμενες Διακοπές» για «μάθηση και διασκέδαση», αλλά από μέσα κρύβαμε ένα τεύχος Κόμιξ ή Μίκυ Μυστήριο.
Τρώγαμε καρπούζι από τη φέτα και φτύναμε τα κουκούτσια.
Χτίζαμε περίτεχνα παλάτια ή κάναμε ανασκαφές στην άμμο με τα κουβαδάκια και τα πλαστικά μας φτυάρια.
Προσπαθούσαμε να τελειοποιήσουμε το μακροβούτι ή την ανάποδη τούμπα στο νερό και επιδιδόμασταν σε θαλασσομαχίες, ο ένας στην πλάτη του άλλου μέσα στο νερό.
Μετρούσαμε τα μπάνια και τα παγωτά μας. «Εσύ πόσα έκανες/έφαγες μέχρι τώρα;»
Τρώγαμε λουκουμά από τον πλανόδιο «λουκουματζή» στην παραλία.
Ξύναμε τα τσιμπήματα από τα κουνούπια σαν να μην υπάρχει αύριο – έβρισκαν τον τρόπο να μας ρουφήξουν το αίμα, παρ’ ότι οι δικοί μας φρόντιζαν να μας «παστώσουν» στο Αουτάν.
Παίζαμε κρυφτό, κυνηγητό, ψείρες, μήλα, αμπάριζα και άλλα παιχνίδια της γειτονιάς μέχρι αργά το βράδυ.
Προσπαθούσαμε να ισορροπήσουμε όρθιοι πάνω στο στρώμα θαλάσσης. Spoiler: Ποτέ δεν τα καταφέρναμε.
Μαζεύαμε μεταλλικά καπάκια από τις ταβέρνες. Ένας θεός ξέρει γιατί.
Στραβώναμε τις μουτσούνες μας στην ταβέρνα όταν οι δικοί μας ήθελαν να παραγγείλουν ψάρια και για αντίποινα σχίζαμε τα χάρτινα τραπεζομάντιλα, τρέχαμε στην διπλανή παιδική χαρά ή κάναμε αηδιαστικά μίγματα με ό,τι υλικό περίσσευε στο τραπέζι.
Ανταλλάζαμε διευθύνσεις με τους νέους μας φίλους για να στέλνουμε «αλληλογραφία» τον χειμώνα – δεν υπήρχαν smartphones και emails τότε βλέπετε.
Συναρμογολούσαμε τα παιχνιδάκια που κρύβονταν στο κάτω μέρος από το παγωτό-κυπελλάκι.
Προσπαθούσαμε να «θάψουμε» έναν φίλο στην άμμο αφήνοντας έξω μόνο το κεφάλι για να τρομάξουμε τους γονείς.
Τρώγαμε καλαμπόκι στις παραλιακές περαντζάδες, όταν οι γονείς μας έβγαζαν την καθιερωμένη βραδινή βόλτα στις διακοπές.
Αγνοούσαμε τα ουρλιαχτά της μάνας που μας απειλούσε ότι αν πάμε στα βαθιά, εκεί που δεν πατώνουμε (sic) θα μας γδάρει (ξανα-sic).
Έπρεπε να κοιμηθούμε το μεσημέρι γιατί διαφορετικά θα μας έπαιρνε ο «μεσημεράς».
Τρώγαμε γεμιστά της μαμάς με ντοματοσαλάτα και μπόλικη φέτα μετά το μπάνιο, με soundtrack τα τζιτζίκια του δέντρου.
Απολαμβάναμε το υποβρύχιο βανίλια που μας κερνούσε η γιαγιά ή η θεία όταν τις επισκεπτόμασταν.
Δεν μας απασχολούσε καθόλου αν βούλωνε το αυτί μας από το θαλασσινό νερό, αν μούλιαζαν τα δάχτυλά μας από τις μαραθώνιες βουτιές και αν ξεφλουδιζόταν το δέρμα μας από το πολύωρο φλερτ του με τον ήλιο, ίσα-ίσα το χαιρόμασταν κιόλας.
Ποιες είναι οι δικές σας αναμνήσεις από τα παιδικά σας καλοκαίρια; Μοιραστείτε τις μαζί μας σχολιάζοντας στο κάτω μέρος του δημοσιεύματος.
Προσπαθήστε να θυμηθείτε τα καλοκαίρια της παιδικής σας ηλικίας. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό; Ποιες είναι οι πιο δυνατές σας αναμνήσεις και ποιες ήταν οι συνήθειές σας όταν η πόρτα του σχολείου έκλεινε μια και καλή πίσω σας τον Ιούνιο; Βάζουμε στοίχημα ότι εφόσον ήσασταν παιδιά σε οποιαδήποτε δεκαετία πριν το 2000, θα «τσεκάρετε» σχεδόν όλες τις αναμνήσεις της παρακάτω λίστας. Και θα έχετε κι έναν έπαινο από εμάς αν χτυπήσετε… 21 στα 21, οπότε μπορείτε να είστε σίγουροι ότι, ναι, ζήσατε ωραία καλοκαίρια. Ιδού λοιπόν τι κάναμε όλοι ως παιδιά την αγαπημένη μας εποχή του χρόνου.
Παίζαμε μπουγέλο την τελευταία ημέρα του σχολείου και επιστρέφαμε στο σπίτι μούσκεμα, βλέποντας τον τρόμο στα μάτια της ελληνίδας μάνας.
Είχαμε εκείνα τα βιβλία με τις «Χαρούμενες Διακοπές» για «μάθηση και διασκέδαση», αλλά από μέσα κρύβαμε ένα τεύχος Κόμιξ ή Μίκυ Μυστήριο.
Τρώγαμε καρπούζι από τη φέτα και φτύναμε τα κουκούτσια.
Χτίζαμε περίτεχνα παλάτια ή κάναμε ανασκαφές στην άμμο με τα κουβαδάκια και τα πλαστικά μας φτυάρια.
Προσπαθούσαμε να τελειοποιήσουμε το μακροβούτι ή την ανάποδη τούμπα στο νερό και επιδιδόμασταν σε θαλασσομαχίες, ο ένας στην πλάτη του άλλου μέσα στο νερό.
Μετρούσαμε τα μπάνια και τα παγωτά μας. «Εσύ πόσα έκανες/έφαγες μέχρι τώρα;»
Τρώγαμε λουκουμά από τον πλανόδιο «λουκουματζή» στην παραλία.
Ξύναμε τα τσιμπήματα από τα κουνούπια σαν να μην υπάρχει αύριο – έβρισκαν τον τρόπο να μας ρουφήξουν το αίμα, παρ’ ότι οι δικοί μας φρόντιζαν να μας «παστώσουν» στο Αουτάν.
Παίζαμε κρυφτό, κυνηγητό, ψείρες, μήλα, αμπάριζα και άλλα παιχνίδια της γειτονιάς μέχρι αργά το βράδυ.
Προσπαθούσαμε να ισορροπήσουμε όρθιοι πάνω στο στρώμα θαλάσσης. Spoiler: Ποτέ δεν τα καταφέρναμε.
Μαζεύαμε μεταλλικά καπάκια από τις ταβέρνες. Ένας θεός ξέρει γιατί.
Στραβώναμε τις μουτσούνες μας στην ταβέρνα όταν οι δικοί μας ήθελαν να παραγγείλουν ψάρια και για αντίποινα σχίζαμε τα χάρτινα τραπεζομάντιλα, τρέχαμε στην διπλανή παιδική χαρά ή κάναμε αηδιαστικά μίγματα με ό,τι υλικό περίσσευε στο τραπέζι.
Ανταλλάζαμε διευθύνσεις με τους νέους μας φίλους για να στέλνουμε «αλληλογραφία» τον χειμώνα – δεν υπήρχαν smartphones και emails τότε βλέπετε.
Συναρμογολούσαμε τα παιχνιδάκια που κρύβονταν στο κάτω μέρος από το παγωτό-κυπελλάκι.
Προσπαθούσαμε να «θάψουμε» έναν φίλο στην άμμο αφήνοντας έξω μόνο το κεφάλι για να τρομάξουμε τους γονείς.
Τρώγαμε καλαμπόκι στις παραλιακές περαντζάδες, όταν οι γονείς μας έβγαζαν την καθιερωμένη βραδινή βόλτα στις διακοπές.
Αγνοούσαμε τα ουρλιαχτά της μάνας που μας απειλούσε ότι αν πάμε στα βαθιά, εκεί που δεν πατώνουμε (sic) θα μας γδάρει (ξανα-sic).
Έπρεπε να κοιμηθούμε το μεσημέρι γιατί διαφορετικά θα μας έπαιρνε ο «μεσημεράς».
Τρώγαμε γεμιστά της μαμάς με ντοματοσαλάτα και μπόλικη φέτα μετά το μπάνιο, με soundtrack τα τζιτζίκια του δέντρου.
Απολαμβάναμε το υποβρύχιο βανίλια που μας κερνούσε η γιαγιά ή η θεία όταν τις επισκεπτόμασταν.
Δεν μας απασχολούσε καθόλου αν βούλωνε το αυτί μας από το θαλασσινό νερό, αν μούλιαζαν τα δάχτυλά μας από τις μαραθώνιες βουτιές και αν ξεφλουδιζόταν το δέρμα μας από το πολύωρο φλερτ του με τον ήλιο, ίσα-ίσα το χαιρόμασταν κιόλας.
Ποιες είναι οι δικές σας αναμνήσεις από τα παιδικά σας καλοκαίρια; Μοιραστείτε τις μαζί μας σχολιάζοντας στο κάτω μέρος του δημοσιεύματος.
