Τη ρομαντζάδα του ονόματός της συναγωνίζονται μόνο τα υπέροχα, διάφανα νερά της. Αν έχετε κάποιες πιθανότητες να την πετύχετε χωρίς… χαμό από κόσμο και ξαπλωστρομπρέλες, αυτές είναι τώρα, που η σαιζόν για τα μπάνια του λαού δεν έχει ακόμα ανοίξει επίσημα.
Εδώ θα απλώσετε πετσέτα στη σκιά της σπηλιάς που έδωσε στην παραλία το όνομά της, και θα μείνετε μέχρι το (εντυπωσιακό) ηλιοβασίλεμα –ή και μέχρι το βράδυ, που όλο και κάποιο αυτοσχέδιο beach party θα πετύχετε όσο παίρνει να καλοκαιριάζει.
Κατεβαίνεις τα σκαλάκια που ξεκινούν από την καντίνα, και βρίσκεσαι μπροστά στα πιο… κυκλαδίτικα νερά της Αττικής. Αν αναρωτιέσαι ακόμα πώτς γκένεν αυτό, να ενημερώσουμε πως εδώ που έφτασες λίγο δεν είναι, πρώτον, και δεύτερον τα νερά που βρέχουν το ΚΑΠΕ δεν είναι του Σαρωνικού, αλλά του Αιγαίου. Το ΚΑΠΕ δεν έχει ξαπλώστρες και ομπρέλες, έχει αφράτη αμμουδιά για να απλώσετε πετσέτες και δύο μυστικές παραλιούλες τσέπης –μία γυμνιστών και μία όχι– δεξιά κι αριστερά του, που προσεγγίζονται η πρώτη από μονοπάτι η δεύτερη μέσα από το νερό, αν θέλετε έξτρα ρομαντζάδα και απομόνωση για τις βουτιές σας.
Κι άλλα σκαλάκια (τα οποία δίνουν στην παραλία το εναλλακτικό όνομά της) που οδηγούν σε έναν ακόμα μικρό αμμουδερό κολπίσκο με τέλεια νερά, το μυστικό του οποίου δεν έχει ακόμα διαρρεύσει τόσο ώστε να επικρατεί το αδιαχώρητο του ΚΑΠΕ. Μόλις που προλαβαίνετε, δηλαδή. Η παραλία βρίσκεται λίγο μετά το Mojito Bay (το Μπικίνι, για τους παλιούς, τη Λομβάρδα, για τους παλαιότερους). Καλή ιδέα είναι να φέρετε μαζί την ομπρέλα σας, καθότι οι σκιές από τα βραχάκια στο πίσω μέρος της παραλίας είναι λίγες και δυσεύρετες.
Στα… πόδια του Ναού του Ποσειδώνα, η μεγαλούτσικη παραλία που αναφέρεται στους χάρτες ως «παραλία Σουνίου» σκέτο, έχει απαλή αμμουδιά μέσα και έξω από το νερό, και κρυστάλλινα νερά. Ένα μεγάλο κομμάτι της το καταλαμβάνουν οι ξαπλώστρες του Ξενοδοχείου Αιγαίο, οι δύο άκρες της όμως (η μία βλέπει τον ναό, η άλλη όχι) έχουν άφθονο χώρο για να απλώσετε ψάθες, πετσέτες και κουβαδάκια. Σημειώστε ότι το μονοπάτι που ξεκινά από τη νότια άκρη της παραλίας σας φέρνει απευθείας στον ναό, που μένει ανοιχτός ως το –φαντασμαγορικό από εδώ– ηλιοβασίλεμα.
Τα αξίζει και με το παραπάνω τα χιλιόμετρα (63, για την ακρίβεια) που θα κάνετε ως εκεί αυτή η γλυκύτατη παραλιούλα κοντά στο Πόρτο Γερμενό, με το ψιλό της βοτσαλάκι, τα διάφανα γαλαζοπράσινα νερά και τα φουντωτά δεντράκια που την κορνιζάρουν. Καλά προστατευμένη από τους βορειάδες που ταλαιπωρούν συχνά την περιοχή, έχει εύκολη πρόσβαση από τον δρόμο, και γίνεται και μια τέλεια αφορμή για μονοήμερη εκδρομή στο Πόρτο Γερμενό (προτάσεις για φαγητό και ουζάκια πλάι στη θάλασσα έχουμε εδώ).
Μπορεί ο χαρακτηρισμός «παραλία» στην περίπτωσή τους να είναι ευφημισμός, τα νερά στα Λιμανάκια όμως είναι ίσως τα ωραιότερα του Σαρωνικού. Χώρια που το γεγονός ότι βουτάς από τα βραχάκια δεν αφήνει πολλά περιθώρια για βασανιστικά «να μπω, να μην μπω», «άουτς, είναι κρύο», «κάτσε να κάνω λίγο τον Κωνσταντάρα με το νερό να φτάνει στη μέση της γάμπας μου». Παίρνεις βαθιά ανάσα και βουτάς, χωρίς πολλά πολλά. Μετά βγαίνεις για να αράξεις στην πετσέτα που έχεις απλώσει στο βράχο «σου» και να χαζεύεις τον νεαρόκοσμο που τσουγκρίζει παγωμένες μπύρες υπό τις μουσικές του παρακείμενου beach bar.
Το ξέρατε ότι υπάρχει Εθνικό Πάρκο Σχινιά-Μαραθώνα; Όχι; Τότε δεν θα ξέρατε ούτε ότι η άκρη του που βουτά στη θάλασσα είναι μια εντυπωσιακή αμμουδιά, κορνιζαρισμένη από το πευκοδάσος του προαναφερθέντος Εθνικού Πάρκου, με σούπερ ρηχά, κρυστάλλινα νερά. Αυτό το τελευταίο την κάνει την αγαπημένη των οικογενειών με πιτσιρίκια, όμως αφενός η έκτασή της και αφετέρου η εποχή που διανύουμε εγγυώνται (και) την ησυχία σας, για τους νεότερους/ μοναχικότερους εξ υμών.