Ένας Άμλετ… πολλών αστέρων στο Θέατρο Άνεσις

Τον Άμλετ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, ένα από τα κορυφαία έργα της παγκόσμιας δραματουργίας παρουσιάζει φέτος το Άνεσις, το θέατρο που τα τελευταία πέντε χρόνια λειτουργίας του συνδύασε την επιτυχία με το ρεπερτόριο. Ο βραβευμένος και από το ελληνικό κοινό Λεβάν Τσουλάτζε, καλλιτεχνικός διευθυντής του Kote Marjanishvili Theatre της Γεωργίας, έχοντας συνοδοιπόρους του τον Τάσο Ιορδανίδη στο ρόλο του πρίγκιπα της Δανίας Άμλετ, τον Άρη Λεμπεσόπουλο στο ρόλο του Βασιλιά της Δανίας Κλαύδιου, την Πέμη Ζούνη ως Βασίλισσα της Δανίας Γερτρούδη, την Ιωάννα Παππά στο ρόλο της τραγικής Οφηλίας και το Θοδωρή Κατσαφάδο στο ρόλο του Πολώνιου, Συμβούλου του Βασιλιά, μας μεταφέρει στην πολύπαθη Ελσινόρη όπως δεν την είχαμε ως τώρα φανταστεί…

Ο Samuel Taylor Coleridge (1883) ήταν ο πρώτος που αναφέρθηκε στον αινιγματικό χαρακτήρα του Άμλετ «Στον Άμλετ, ο Σαίξπηρ φαίνεται πως θέλησε να υποδηλώσει πως υπάρχει μια ηθική ανάγκη εξισορρόπησης ανάμεσα στην αντίληψη που έχουμε -μέσω των αισθήσεων- των πραγμάτων που μας περιβάλλουν και στην ενδοσκόπηση της ψυχικής μας οντότητας. Με άλλα λόγια, επιβάλλεται να διατηρήσουμε μια σωστή αναλογία ανάμεσα στον πραγματικό κόσμο και τον φανταστικό μας κόσμο. Στην περίπτωση του Άμλετ, η ισορροπία αυτή έχει διαταραχθεί: οι λογισμοί και οι φαντασιώσεις του εμφανίζονται πολύ πιο ζωντανές και άμεσες από τις πραγματικές παραστάσεις του κόσμου.» (Άμλετ, Σαίξπηρ Ο., Μτφρ. Α. Κ. Δοξιάδης, Θεατρικό Πρόγραμμα, Αμφι-θέατρο Σπύρου Α.Ευαγγελάτου, 1992-1993, Εισαγωγή).

Λίγα λόγια για το έργο

Ο Άμλετ, φαίνεται να γράφτηκε στα 1601, να πρωτοπαρουσιάστηκε σύμφωνα με την παλαιότερη καταγραφή τον Ιούλιο του 1602 ενώ παίχτηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1937, από το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη. Για τον ίδιο τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ και τα γεγονότα που φαίνονται να συνέπεσαν χρονικά με τη συγγραφή του έργου επηρεάζοντας τον ίδιο, γνωρίζουμε τη συνωμοσία του Έσσεξ (Φεβρουάριος 1601) με συνέπεια να φυλακιστεί ο προσωπικός φίλος και μέντορας του Σαίξπηρ, Κόμης του Σαουθάμπτον, και το θάνατο του πατέρα του (1601), επιφορτίζοντας τον με δυσάρεστα οικογενειακά βάρη. (Ιστορία και δραματολογία του Ευρωπαϊκού θεάτρου, Από την Αναγέννηση στον 18ο αιώνα, Α.Ταμπάκη, Μ.Σπυριδοπούλου, Α.Αλτουβά, ΣΕΑΒ, 2015, σσ.68-73)

Η υπόθεση

Ο Βασιλιάς της Δανίας πεθαίνει απροσδόκητα και στη θέση του αναλαμβάνει χρέη Βασιλέα ο αδερφός του Κλαύδιος αφού πρώτα παντρευτεί τη χήρα Βασίλισσα, Γερτρούδη. Ο νεαρός Πρίγκιπας Άμλετ, δυσαρεστημένος από το θάνατο του πατέρα αλλά και τον εσπευσμένο γάμο της μητέρας με το θείο του, «βλέπει» το φάντασμα του νεκρού Βασιλιά και αποζητά δικαίωση για το νεκρό.

Ο Άμλετ πραγματεύεται με λυρισμό και δραματικότητα διαχρονικά ζητήματα σχετικά με την πολιτική, την εξουσία, την ηθική και την απόσταση ανάμεσα στην ανθρώπινη διάνοια και την πραγμάτωση της. Θίγει ταυτόχρονα μια ερωτική και μια οικογενειακή τραγωδία, αναφέρεται στη φιλοσοφία, τη μεταφυσική, την ψυχολογία και φτάνει να σχολιάσει ακόμη και την ίδια τη θεατρική τέχνη.



Η ταυτότητα της παράστασης
Μετάφραση – Ελεύθερη απόδοση: Δημοσθένης Παπαδόπουλος
Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία
Φωτισμοί - Μουσική επιμέλεια: Λεβάν Τσουλάτζε
Σκηνικά: Σταύρος Λίτινας
Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη
Θεατρολογική επιμέλεια: Ιωάννα Μπλάτσου
Βοηθός Ενδυματολόγου: Ιωάννα Καλαβρού
Σκηνοθεσία teaser: Χρήστος Δήμας
Σκηνοθεσία trailer: Αλέξανδρος Ζαρμπής
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφιδάς

Πρωταγωνιστούν: Τάσος Ιορδανίδης, Άρης Λεμπεσόπουλος, Πέμη Ζούνη, Ιωάννα Παππά, Νίκος Πουρσανίδης, Δημήτρης Καπετανάκος, Δημήτρης Διακοσάββας, Θοδωρής Κανδηλιώτης, Ιάσονας Παπαματθαίου και ο Θοδωρής Κατσαφάδος.