Brawl In Cell Block 99: Απολαυστικά βίαιο δράμα φυλακής

Όσοι θυμούνται το γουέστερν τρόμου Bone Tomahawk προ διετίας, μάλλον έχουν ήδη βγάλει εισιτήρια για τη νέα ταινία του σκηνοθέτη Κρεγκ Ζάλερ “Καυγάς στο Μπλοκ 99” - αθάνατη ελληνική μετάφραση.

Για όσους δεν ξέρουν ποιος είναι ο κύριος, οφείλουμε να ενημερώσουμε: ένας ανεξάρτητος αμερικάνος σκηνοθέτης που αγαπά την βία από όπου και αν προέρχεται, χωρίς όμως να κάνει εκπτώσεις στην ανάπτυξη των χαρακτήρων του.

Όπως λοιπόν στο Bone Tomahawk ξαναδιαβάζει τους κώδικες του γουέστερν μπολιάζοντάς το με αμοραλισμό και άφθονη βία, έτσι κι εδώ στήνει το δικό του δράμα φυλακής με (αντι) ήρωα ένα πρώην βαποράκι και τον Βινς Βον ίσως στην καλύτερη ερμηνεία του στην μεγάλη οθόνη.

Ναι.

Ο Βινς Βον του “Γαμομπελάδες”.

Η υπόθεση

Ο Μπράντλεϊ, είναι ένας μάτσο τύπος, πρώην βαποράκι που προσπαθεί να μπει στον ίσιο δρόμο. Τα πράγματα όμως δεν του πάνε όπως θα ήθελε. Χάνει τη δουλειά του ως μηχανικός αυτοκινήτων και γυρνά σπίτι του για να διαπιστώσει ότι η γυναίκα του τον απατά και θέλει να χωρίσουν.

Μπορεί να γίνει χειρότερη η κατάσταση; Αμέ. Αφού την πείθει να μείνουν μαζί και να κάνουν restart, την αφήνει έγγυο και επανέρχεται στην παλιά του δουλειά για να βγάλει τα φράγκα που χρειάζεται για να ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Μια χαρά ε;

Όχι. Ένα νταραβέρι στραβώνει, ο Μπράντλεϊ τρώει 6 χρόνια στη στενή και σαν να μην έφτανε αυτό, κάποιοι απαγάγουν τη έγκυο γυναίκα του και απειλούν να τη σφάξουν μαζί με το αγέννητο παιδί του, εκτός και αν ο Μπράντλεϊ εκτελέσει ένα συμβόλαιο θανάτου σε μια άλλη φυλακή. Σε μια ζωντανή Κόλαση για βαρυποινίτες κατάδικους.

Για να μεταφερθεί εκεί πρέπει να φτάσει στα άκρα. Και θα το κάνει. Αφ'ενός για να επιβιώσει, αφ' ετέρου για να σώσει τη γυναίκα του.

Η κριτική

Ο Ζάλερ σκηνοθετεί με μαεστρία μια πραγματική κατάβαση στην Κόλαση – ψυχική και πραγματική. Η υψίστης ασφαλείας φυλακή με δεσμοφύλακα τον Ντον Τζόνσον είναι κυριολεκτικά μια σκατότρυπα για αποβράσματα. Σιωπηρός και ανέκφραστος, ο Μπράντλεϊ μεταμορφώνεται σε ένα ανευ προηγουμένου τέρας και η κάμερα ακολουθεί όλες τις μάχες που δίνει σώμα με σώμα για να φτάσει στον στόχο του.

Το ξυλίκι της ταινίας σε αφήνει με το σαγόνι ανοιχτό να βλέπεις σαγόνια να θρυμματίζονται. Είχαμε καιρό να δούμε τέτοιο στυλιζάρισμα σε βία: κόκκαλα σπάνε, κρανία λιώνουν και η κάμερα εκεί, σε όλα τα αιματοβαμμένα σκηνικά, παρακολουθεί ατάραχη τα κορμιά των πρωταγωνιστών σε κάθε πιθανή και απίθανη αιματηρή συμπλοκή.

Ο Βινς Βον δίνει ρέστα. Η σχεδόν υπερηρωική του φιγούρα χτίζεται πλάνο πλάνο, μάχη με μάχη για να φτάσει στο τελική λύτρωση. Οι σιωπές του, οι κινήσεις του σώματός του, το βλέμμα του, όλα συνηγορούν στο να πιστέψουμε ότι αυτός ο τύπος δεν έχει όρια. Και να τον συμπαθήσουμε ό,τι τέρατα και αν κάνει.

Ο Ζάλερ δεν τον αφήνει από το κάδρο του, τον πλαισιώνει με αστυνομικούς και κρατούμενους, τον βάζει σε σκατένια μπουντρούμια, τον ταλαιπωρεί – κι εμάς μαζί του – ανελέητα. Τον μεταμορφώνει σε μια καλτ φιγούρα, και βάζει δίπλα του έναν υπέροχο “κακό” να τον δαμάσει, τον δεσμοφύλακα του Ντον Τζόνσον, ο οποίος είναι επίσης απολαυστικός.

Το σενάριο είναι εξίσου συμπαγές, χωρίς να διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας. Μπολιάζεται ιδανικά με δόσεις μαύρου χιούμορ. Είναι πικρό, σκοτεινό, αλλά και κωμικό. Μοιάζει κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του Βινς Βον, ο οποίος μάλλον έπαθε Μάθιου Μακόναχι μετά τη συμμετοχή του στον δεύτερο κύκλο του True Detective. Και μπράβο του.

Το Brawl In Cell Block 99 είναι ένα απολαυστικό θρίλερ φυλακής που κλείνει το μάτι στα exploitation movies και φέρνει στο νου κάτι από κόμικ υπερβολή.