Έγκλημα στον Παράδεισο: Αστυνομικό… made in Ήπειρος

Μια ιστορία αλήθειας και κλείνει το τραύμα (MC Yinka):
Μέσα στην τύρβη της καθημερινότητας μια διέξοδος. Ένα αγαπητό σίριαλ, ένα συναρπαστικό φιλμ στο σκοτάδι του σινεμά, μια μπίρα με έναν φίλο. Και φυσικά ένα βιβλίο. Ένα αστυνομικό. Δεν τρελαίνομαι, αλλά σε καταστάσεις άγριο-ζόρι-σκληρό-rock-n-roll ένα χαλαρό ανάγνωσμα βοηθάει.

Τα κακά τα κείμενα / Τη δική μου τη φθορά / Τα ψευτοπαλίκαρα (MC Yinka):
Ο αγαπητός δήμαρχος Κωλέττης βρίσκεται δολοφονημένος και ριγμένος στον γκρεμό. Αναλαμβάνει ο αστυνόμος Περικλής Γαλάνης με σύμμαχο την αγροτική ιατρό Μαρία Λάζου. Η γυναίκα της υπόθεσης. Αντίπαλους δεν έχει μόνο τον φονιά, αλλά και τον ντόπιο διοικητή Κιτσούλη, που είναι παλιοκαραβανάς (το λέμε αυτό για την αστυνομία;). Λίγο αργότερα δεύτερος φόνος: Ο μοναχός Βασίλειος (ακούγεται συχνά με το όνομα Λάκης, αλλά πώς είναι το μοναστικό του;).

Το θετικό είναι ότι υπάρχει μια καλή αλληλουχία σε όσα εξιστορούνται και ο γρίφος οδηγείται ομαλά στην επίλυσή του. Λείπουν βέβαια μικροί κρίκοι που εξασθενούν το αποτέλεσμα. Φαίνεται επίσης ότι, ενώ η Αβέρωφ, έχει μελετήσει τον χώρο της αστυνομίας και της ιατρικής, ώστε να είναι αληθοφανής, δεν έχει πετύχει απόλυτα τον χώρο της εκκλησίας. Το θετικό είναι ότι, παρά αυτά τα μικρά, η ανάγνωση δεν σκαλώνει, δεν προσκρούει σε σαμαράκια, αλλά προχωρά με ενδιαφέρον. Η αποκάλυψη έρχεται με αναμενόμενα έξυπνο τρόπο. Κι επίσης δεν είναι ένοχος ο πιο κραυγαλέα αντι-SOS ύποπτος.

Από την άλλη, η προσωπική ιδιοτέλεια αίρει τον κοινωνικό προβληματισμό. Ο ένοχος δεν εκπροσωπεί μια εκκλησιαστική –συλλογική- ευθύνη. Οι δυο δολοφονίες δεν είναι οι κορυφές σε ένα κοινωνικό πρόβλημα. Αλλά εδράζονται σε προσωπικά κίνητρα και φυσικά, ω της κοινοτοπίας, στο χρήμα. Ενώ δηλαδή περίμενα να δω να φωτίζεται με τους αστυνομικούς προβολείς ένα ευρύτερο φαινόμενο της ηθικής μας και πολιτισμικής μας κατάπτωσης, είδα απλώς μια ατομικιστική υστεροβουλία.

Το μυαλό μου ν’ ανοίξει να δώσει τροφή στην πένα (MC Yinka):
Το διάβασα με ενδιαφέρον. Το κρατούσα στο λεωφορείο χωρίς να με αποσπούν οι άλλοι και η βαβούρα τους. Τα γεγονότα έδεναν ομαλά. Η αλληλουχία είχε καρπούς. Το τέλος δεν με διέψευσε.

> Η Τατιάνα Αβέρωφ γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα. Σπούδασε ψυχολογία στην Αθήνα και στο Λονδίνο και εργάστηκε ως σχολική ψυχολόγος. Από το 1995 διευθύνει την Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ στο Μέτσοβο, διδάσκει σεμινάρια Δημιουργικής Γραφής και εξοικονομεί όσο περισσότερο χρόνο μπορεί για να γράφει. Είναι παντρεμένη με τον Σωτήρη Ιωάννου και έχουν ένα γιο, τον Αλέξανδρο.

Πάπισσα Ιωάννα